GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościPolskie konotacje Diagilewa
Strona 2 z 2
Na str. 188 autor twierdzi, że podczas paryskiego sezonu w 1909 r. „…Niżyński nigdy dotychczas nie tańczył głównej roli w Giselle”. Otóż tańczył! Było to w Petersburgu i to przed carową, która przybyła tego dnia do Teatru Maryjskiego z córkami. Ponoć Diagilew poradził Niżyńskiemu, aby ten nie wkładał obowiązkowych obszernych szarawarów deformujących sylwetkę, zwłaszcza w okolicach poniżej pleców. Młody artysta posłuchał, a publiczność zobaczywszy Alberta bez szarawarów była przekonana, że jest goły. Carowa szalem zakryła oczy córkom, a dyrektor Teatru Maryjskiego natychmiast zdymisjonował Niżyńskiego. Na kartach tej biografii wśród setek nazwisk, zdarzeń, dotychczas skrywanych tajemnic i faktów przewija się często nazwisko Trubiecki. Występuje ono w postaci kolejno artysty, potem sekretarza oraz bliskiego współpracownika w sferze impresaryjnej, organizacyjnej i finansowej, a nawet nazywany jest kolegą Diagilewa. Otóż podejrzewam, że anglojęzycznemu autorowi uszło uwadze prawidłowe brzmienie nazwiska tej ważnej w historii Baletów Rosyjskich polskiej postaci. Przed laty w Skolimowie często spotykałem elegancką starszą panią. Podążała zwykle na przystanek autobusowy w kierunku Warszawy. Kierownictwo Domu Aktora informowało, że ze względu na jej wiek i kłopoty z pamięcią było to niewskazane. Nazywała się Zofia Pflanz-Drubecka. Przed wojna tańczyła w zespole Diagilewa. Tam poślubiła Gabriela Drubeckiego, który po powrocie z powodzeniem działał w warszawskiej bankowości. Sędziwa artystka tracąc pamięć sądziła, że on ciągle pracuje w swym banku i trzeba go odwiedzić. Żyjąc przeszłością, miała ciągle nadzieję ujrzenia męża, bankiera z epoki Diagilewa. Pewnie to jego – Gabriela Drubeckiego – wymienia często Richard Buckle w swej nieocenionej, diagilewowskiej monografii. Tych polskich konotacji jest w niej niewiele, ale rozwinięte i skomentowane pozwoliłyby zrozumieć wiele procesów twórczych zachodzących pod wpływem epoki Diagilewa w polskiej sztuce baletowej. Sławomir Pietras |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |