Przegląd nowości

„Tosca” w Białymstoku

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 15, grudzień 2014 12:47

Istnieją powody, dla których można wykonać dzieło operowe koncertowo. Może robić to zespół filharmoniczny, angażując solistów i chór, wykonując operę tak jak oratorium, czyli statycznie, z nutami w rękach i z dyrygentem przy pulpicie.

Czasami czyni to zespół operowy, rezygnując z kanału orkiestrowego, dekoracji, kostiumów, grając i śpiewając na scenie, tak jak w filharmonii. Nie ukrywajmy, że w teatrze operowym gra się tak najczęściej ze względów finansowych.

Ale nie tylko. Przed laty w Łodzi i Poznaniu w ten sposób prezentowaliśmy opery, które później doczekały się wszakże wykonań scenicznych. Każdorazowa przedpremierowa wersja koncertowa miała charakter swoistej promocji przyszłej premiery, a perfekcyjne muzyczne wyćwiczenie dzieła, znacznie podnosiło poziom późniejszego wykonania scenicznego.

Tak postąpiono w Białymstoku, gdzie tymczasem nie ma dyrektora, ale wszystko zdaje się toczyć swoim torem,  co dobrze świadczy o poziomie pracy przejściowo osieroconego zespołu. Miejmy nadzieje, że tylko tymczasowo nie ma pieniędzy na nowe inscenizacje. Toteż Toscę wykonano koncertowo pod doświadczoną batutą nestora polskich dyrygentów operowych Mieczysława Dondajewskiego.

Jest to zadanie dla dyrygenta, a zwłaszcza orkiestry filharmonicznej szczególnie trudne, nie tylko ze względu na poziom skomplikowania partytury arcydzieła Giacomo Pucciniego. Wielkie emocje tkwiące w tej pięknej muzyce, bez ich scenicznego odzwierciedlenia wymagają od wykonawców szczególnego mistrzostwa, umiejętności i dyspozycji. Wykazał się nimi zarówno Maestro, profesorowie orkiestry, jak i zaproszeni na tą okazję protagoniści.

Gdyby to ode mnie zależało, zrezygnowałbym z jakichkolwiek elementów gry aktorskiej na estradzie. Bez stosownego sztafażu teatralnego, zamiast skupiać uwagę odbiorców na stronie muzycznej i wokalnej, rozpraszają percepcję na surogaty akcji scenicznej, co momentami może wydawać się śmieszne. 

• « poprz.
• nast. »