To mogło się zdarzyć tylko w Poznaniu

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 15, październik 2018 06:20

Pietras Sławomir

Początkowo członkami bractwa była tylko młodzież licealna. Wkrótce dołączyli uczniowie szkół podstawowych, a potem nawet przedszkolaki (Kolorowe Nutki). Dla wszystkich grup wiekowych realizowany był odrębny program artystyczno-edukacyjny.

Poznańska młodzieżowa eksplozja muzyczna wzbudziła duże zainteresowanie środowisk artystycznych. Przed prosinfonikowcami zaczęli występować najwybitniejsi: Stefania Woytowicz, Tatiana Nikołajewa, Bernard Ładysz, Dina Joffe, Krystian Zimerman, Yehudi Menuhin. Dyrygowali Witold Rowicki, Henryk Czyż, Stanisław Wisłocki, Bohdan Wodiczko, Kazimierz Kord, Antoni Wit, Jacek Kaspszyk. W Klubach i Kołach spotykali się z młodzieżą Jerzy Waldorff, Stefan Kisielewski, Jan Weber, Zdzisław Sierpiński, Witold Lutosławski, Krzysztof Penderecki, Tadeusz Baird, Robert Satanowski, Florian Dąbrowski, Bogusław Schäffér.

Idee, formy działalności i metody Pro Sinfoniki szybko przeniknęły do gremiów międzynarodowych. Na rozmaitych konferencjach i sympozjach muzykologicznych rezultaty promowania muzyki w poznańskim środowisku młodzieżowym porównywano do słynnych na świecie systemów edukacyjnych Emila Jaquesa Dalcrose’a, Zoltana Kodaly’ego czy Carla Orffa.

Przez minione 50 lat o Pro Sinfonice wiele już mówiono i napisano. Jej losy – zwłaszcza po odejściu – a następnie śmierci Alojzego Andrzeja Łuczaka – kształtowały się różnie, nie zawsze fortunnie. Obecnie wszystko przebiega już pozytywnie i prawidłowo, bo jest w rękach Wojciecha Nentwiga, niegdysiejszego prosinfonikowca, potem wziętego dziennikarza i publicysty, a obecnie dyrektora poznańskiej Filharmonii.

Poza wszelkimi wątpliwościami pozostaje fakt, że tylko w mieście Nowowiejskiego Iłłakowiczówny, Hebanowskiego, Fiedlera, Daneckiego, Stuligrosza, Kurczewskiego, Kaweckiej, Drzewieckiego, Sawickiej, Miliana i Komedy-Trzcińskiego narodził się fenomen młodzieżowo-edukacyjny, który wspaniałe tradycje miłośnictwa muzyki swych wielkopolskich przodków przełożył na współczesną, jakże skuteczną i trwałą, kultywowaną z pasją akcję wychowania poprzez muzykę.

A wszystko to wymyślił, rozpoczął i zrealizował Alojzy Andrzej Łuczak, także mój mistrz i nauczyciel w pokonywaniu licznych przeciwności w służbie dla muzyki. Jego cieniom z okazji półwiecza Pro Sinfoniki oddaję teraz najwyższy honor i składam głęboki ukłon.

                                                                                        Sławomir Pietras

• « poprz.
• nast. »