To był wielki Konkurs

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 02, listopad 2015 20:48

Pietras Sławomir

Wreszcie w tegorocznym Konkursie to dziwne zjawisko: Zhi Chao Julian Jia, piękny, wysoki Chińczyk z włosami opadającymi do pasa, grający czarująco, ale tylko do II etapu. Odrzucony, udzielił wypowiedzi w telewizji, że idzie zwiedzać Warszawę. W pięknej garsonce, toczku na głowie i z gustowną torebką pod pachą. Mówił dźwięcznym barytonem, kontrastującym z ubiorem, gestykulacją i nieodpartym, wcale nie typowo chińskim urokiem.

Konkursowe wywiady przeprowadzał – również nienaganna angielszczyzną – Mateusz Grzesiński, młody dziennikarz rosnący na przyszłą gwiazdę telewizyjnej publicystyki.

Wysokiemu, bodaj najwyższemu w historii konkursów poziomowi chopinowskich interpretacji towarzyszyła sprawna obsługa medialna, liczne komentarze i wypowiedzi autorytetów. Przestrzegałbym przed zbyt częstym dopuszczaniem do głosu zawodowych pianistów, a zwłaszcza pedagogów. Ich uwagi bowiem mijają się niekiedy z zainteresowaniami i zrozumieniem szerokich mas melomanów, a jest ich obecnie już ponoć wiele milionów, oczarowanych muzyką Chopina. Jednak ciągle brak osobowości i telewizyjnej charyzmy Bogusława Kaczyńskiego (wracaj czym prędzej do zdrowia!!!), którego wypowiedzi i analizy pamiętało się równie długo, jak analizowane wykonania.

To był wielki Konkurs. Chciałbym mieć zawsze w domu fonograficzne nagrania wszystkich jego uczestników. Tym razem byliśmy świadkami wyrównanego, ciągle wznoszącego się poziomu od pierwszego do ostatniego przesłuchania na wszystkich etapach. Przyłączam się do tych, którzy jakość gry zarówno uczestników, jak i laureatów uważają na najwyższy w historii Konkursów.

Zwycięzca Koreańczyk Seong-Jin Cho to nie tylko 21-letni „złoty chłopak”. Jest artystą, który otworzył przed sobą wielką karierę. Zrobi ją, oby z pomocą dobrych ludzi, jako że Bóg takim jak on nie odmawia. Kariera czeka również wszystkich finalistów, z nonszalanckim i intrygującym Łotyszem Georgijsem Osokinsem na czele.

Dla nas najważniejsze jest, że dzięki Chopinowi i młodej międzynarodowej pianistyce świat znów mówi o Polsce z podziwem, powagą i szczerą sympatią.

                                                                                  Sławomir Pietras

• « poprz.
• nast. »