Gra musical, Trąbka śpiewa

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 26, październik 2014 22:51

Pietras Sławomir

Zanim wkrótce studenci wystąpią w Cyruliku sewilskim na scenie Teatru Wielkiego, zaprezentowali u siebie uproszczoną wersję inscenizacyjna z elementami reżyserii Natalii Babińskiej, która przygotowała dla Łodzi to przedstawienie. Całość wymyślił prof. Myciński i wyćwiczył z dwoma obsadami z różnych klas wokalnych, śpiewających swe role na przemian w ramach jednego wieczoru. Przy fortepianie towarzyszyła Tatiana Dranczuk, a kierownictwo muzyczne spoczywało w rękach Marty Kosielskiej i Michała Kocimskiego.

Podobali mi się wszyscy, zwłaszcza Dawid Kwieciński jako Almaviva (z klasy prof. Krzysztofa Bednarka), Jan Szurgot  w roli  Bartola ( z klasy prof. Micińskiego), obie Rozyny Aleksandra Borkiewicz (z klasy prof. Urszuli Krygier) i Alina Adamska ( z klasy prof. Krystyny Rorbach), ze wskazaniem na tę drugą, brawurową koloraturę z niezwykłą łatwością  sopranowej skali.

Osobnym zjawiskiem był jeden z dwóch wykonawców roli Figara. Jest studentem dopiero III roku w klasie prof. Micińskiego. Natychmiast po pierwszych dźwiękach arii „Largo al factotum” słychać było dobre prowadzenie i prawidłowe ustawienie jego pięknego barytonu. Posługiwał się głosem już z tak dojrzałą swobodą, jaką osiąga się dopiero po latach studiów i pracy na scenie. Przy tym zadania aktorskie wykonywał, jakby kręcił film w Hollywood, obdarzony urodą wprost z rewii, lub produkcji reklam najwyżej jakości.

Nazywa się Mikołaj Trąbka. Jest bratem tancerza i choreografa Macieja, o którym pisałem niedawno w felietonie A w Gliwicach Trąbka gra. Obaj pochodzą z Krakowa. Słyszę, że tancerz wybiera się na studia choreograficzne do Londynu. Ale śpiewak niechże ukończy Akademie Muzyczną w Łodzi na najlepszym obecnie Wydziale Wokalno – Aktorskim w Polsce i pośpiewa choć trochę dla nas. Bo i tak potem – jeśli ktoś nie przewróci mu w głowie – pofrunie w świat… I to wysoko, wysoko i daleko!

                                                                                   Sławomir Pietras

• « poprz.
• nast. »