Przegląd nowości

Dziwne koleje losu polskich oper współczesnych (2)

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 18, kwiecień 2021 07:23

W 2012 roku, kompozytor  dokonał gruntownej rewizji Diabłów, nowa partytura dzieła, napisana została na mniejszy skład orkiestry. Nowa wersja miała swoją premierę 12 lutego 2013 roku w Kopenhadze, reżyserował Keith Warner. 2 października 2013 roku, druga wersja Diabłów miała polską premierę na scenie Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie, również w reżyserii Keitha Warnera. Tę inscenizację utrzymano na afiszu przez zaledwie 4 wieczory. 

Ponadto Diabły podziwiano też w Berlinie Zachodnim (1970), rok później miała miejsce austriacka premiera w Grazu. Dziesięć lat po hamburskiej premierze wystawiono dzieło w Kolonii (1980), wcześniej było Monachium. Brytyjska premiera miała miejsce w 1973, włoska w Trieście w 1974. Lizbona poznała dzieło w 1976 roku, a Genewa 1979. Raj utracony – Sacra Rappresentazione, w dwóch aktach poprzedzonych prologiem, powstał na zamówienie Carol Fox, dyrektorki Lyric Opera w Chicago, z okazji obchodów 200-lecia uzyskania niepodległości przez Stany Zjednoczone. 

Libretto, będące historią Adama i Ewy poprzedzającą ich wygnanie z Raju, według poematu Johna Miltona, napisał Christopher Fry. Wybór polskiego kompozytora wywołał protesty i poruszenie wśród kompozytorów amerykańskich. Dzieło miało swoją prapremierę na scenie Lyric Opera w Chicago 29 listopada 1978 roku, dyrygował Bruno Bartoletti. Wielkiego entuzjazmu publiczności i amerykańskiej krytyki najnowsze dzieło Krzysztofa Pendereckiego nie wywołało. Pierwotnie premiera była planowana na sezon 1976/77, ale Penderecki spóźnił się o dwa lata. Pierwsze wykonanie dzieła w Polsce miało miejsce w 1979 roku podczas Festiwalu „Warszawska Jesień”.  

• « poprz.
• nast. »