Przegląd nowości

MET uczciło rocznicę smoleńska – „Agrypina”

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 03, marzec 2020 16:37

W pierwszych scenach z udziałem Brendy Rae jako Poppei wydawać się mogło, że lepiej sobie radzi z barokową ornamentyką, zwłaszcza w ustępach z towarzyszeniem oboju, na przykład arii Tuo ben è 'l trono,ale gdy przyszło jej sięgnąć w górę skali, to jej głos potrafił przybierać ostre zabarwienie. O wiele lepiej brzmiały natomiast wysokie tony intonowane pojedynczo.

Przywołana już Kate Lindsey z wielką kulturą potrafiła w ucha mgnieniu przechodzić do ściszonych planów dynamicznych. Największym wyczuciem stylowości wykonywanej muzyki wykazał się Iestyn Davies w partii Ottona (w oryginale była to jednak rola spodenkowa, a więc męska wykonywana przez kobietę), na co dzień mający do czynienia z tego rodzaju repertuarem. W jego ujęciu szczególnie ujmowała umiejętność śpiewania legato.

Ucho, przyzwyczajone do wykonawstwa historycznego, z początku rozczarowywać mogła pewna ociężałość orkiestry, powiększonej na potrzeby rozmiarów MET. Barokowe formacje instrumentalne w pojedynczej obsadzie lub ripieno (zdwojonej) brzmią o wiele bardziej wyraziście, a ich gra zazwyczaj odznacza się większą dozą ekspresji. Metropolitan Opera bez kompleksów przejęła spektakl wcześniej eksploatowany w brukselskiej Mennicy (teatrze la Monnaie), do czego nie zniżyłby się żaden z bogatych polskich teatrów, ale Stany Zjednoczone, jak wiadomo, są biednym krajem i muszą oszczędzać...

                                                                    Lesław Czapliński

• « poprz.
• nast. »