Przegląd nowości

„Rusałka” Dvořáka w Opera Vlaanderen w Gandawie

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 11, styczeń 2020 07:38

Można powiedzieć, że Rusałka Dvořáka jest w pewnym sensie czeskim odpowiednikiem francuskiego Peleasa i Melizandy, wszakże w wielu miejscach partytury wpływy Debussy’ego (podobnie jak Wagnera) są ewidentne. Ponadto zauważyć też trzeba, że zarówno Dvořák, jak i Kvapil, mocno wyeksponowali symboliczne, mityczne i archetypiczne akcenty, które nadają ich dziełu uniwersalny wymiar. Przecież uroda Rusałki jest przyczyną nieszczęścia w równej mierze, co piękność Melizandy.

Ta pierwsza traci miłość Księcia, ponieważ zakochuje się on w Obcej Księżniczce, która potrafi śpiewać, mówić i tańczyć. Rusałka szuka pomocy u ohydnej czarownicy Ježibaby, stawiającej jej okrutny warunek. Otóż, aby uzyskać ludzki kształt i człowieczą miłość, Rusałka musi utracić mowę, jeśli zaś ukochany ja odtrąci, drogę powrotu w macierzyste wodne głębiny będzie musiała odkupić jego życiem.

Kiedy pod koniec opery Książę powraca do Rusałki i błaga ją o ostatni pocałunek, wyznając, iż odkąd ją poznał życie straciło dlań wszelki sens, ona całuje go i zanurza się w wodach jeziora, obejmując ramionami jego martwe już ciało. Jak widać mamy tu do czynienia z dziełem o zdecydowanie poetyckim wymiarze, co wymaga od podejmującego się jego wystawienia reżysera wyjątkowej wrażliwości i umiejętności przekazania za pomocą środków scenicznych wręcz nieziemskich klimatów. Nie do końca się to udaje duńskiemu reżyserowi Alanowi Lucienowi Øyenowi, który jest przede wszystkim choreografem, co zaważyło na kształcie zbudowanego przezeń spektaklu.

• « poprz.
• nast. »