Przegląd nowości

O Gismondzie, który pokonał Primislao

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 25, listopad 2019 21:56

Marta Pastuszka przez całą operę grała na stojąco, ale ustawiła się tak, że soliści jej nie widzieli, więc musieli się kierować wyłącznie słuchem, zaś ona czuwała. Każda z trzydziestu dwóch arii da capo musiała mieć swoją powtórkę w trzeciej części, co ogromnie wydłużało tę dosyć monotonną muzykę. Były w niej także oryginalne, urocze fragmenty, jak aria miłosna przywołująca głosy słowika z dwoma prostymi fletami, był też pełen uczucia duet kochanków, ale ogólnie biorąc muzyka Vinci, choć pełna szybkich i skocznych, tanecznych rytmów wielką fantazją się nie wyróżniała. Nie miała też żadnych motywów polskich, bo i skąd? Radia i internetu wtedy nie było, a kompozytor tak daleko w nieznane się nie zapuszczał. Do wykonania zaproszono plejadę zagranicznych solistów i jedną Polkę, rzeczywiście znakomitą, najlepszą z całej obsady, Aleksandrę Kubas-Kruk, której powierzono rolę Primislao. Kobieta kreująca postać męską doskonale spełniła się na tym miejscu, jej marsowa mimika zdradzała nieugięty, groźny charakter i wysoką godność, jaką piastuje.

Pozostali soliści w niewielkim stopniu, albo i wcale nie wczuwali się w odtwarzane role. Aleksandra doskonale też operowała swym głosem, który uzyskiwał barwę raz jasną, innym razem bardziej metaliczną, co było niedostępne dla jej partnerów. Tutaj trzeba zaznaczyć, że w oryginale wszystko napisane było dla mężczyzn – kastratów, a więc operowało w obrębie sopranu i mezzosopranu. Nie było tutaj żadnego tenora, barytona ani basa. Skład solistów występujących na koncercie w ramach Festiwalu Eufonie w Zamku Królewskim w Warszawie był płciowo wymieszany. Występowali panowie – kontratenorzy w rolach męskich i żeńskich, oraz panie soprany i mezzosoprany też jako kobiety i mężczyźni. W sumie płeć solistów reprezentowała tak dziś mocno piętnowany gender, czyli płeć kulturową, zwłaszcza, kiedy mężczyzna występujący w roli żeńskiej śpiewał że kocha mężczyznę, który śpiewał głosem kobiecym i był fizycznie, biologicznie kobietą. Wracając do roli Primislao, żaden partner śpiewaczki nie osiągnął tak mocnego brzmienia w wysokiej partii, jak Aleksandra Kubas-Kruk, nawet ten, który ją pokonał, czyli król Polski Gismondo (Zygmunt) kreowany przez gwiazdora muzyki dawnej, kontratenora Maxa Emanuela Cenčića. Śpiewak ten dysponował głosem bardziej matowym, świetnie natomiast wykonywał koloratury. W roli zakochanego Ottone w  wystąpiła Nian Wang, Cunegundzie głosu udzieliła Suzanne Jerosme. Ernestem była Jake Arditti zaś Giudittą, Julią, córką litewskiego władcy, Dilyara Idrisowa. Wreszcie rolę zdrajcy Ermanno wykreował głosowo najmniej interesujący Vasily Khoroshev. Jak na zdrajcę przystało popełnił samobójstwo, ale do finałowego chóru jednak ożył. 

                                                                    Joanna Tumiłowicz

• « poprz.
• nast. »