Przegląd nowości

„Próby” Schaeffera

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 24, listopad 2019 08:20

Wśród poruszanych spraw nie może oczywiście zabraknąć muzyki, to znak rozpoznawczy tego autora, który zawsze był erudytą, ale ze znacznym przechyłem w stronę muzyki. Tego nie mógł napisać nikt inny, bo podejście do muzyki Bogusława Schaeffera jest wyraźnie profesjonalne. Któż np. zwróciłby uwagę na to, że Jasha Heifetz podrzucał smyczek do góry, albo że pianista grający bez klawiatury wyglądałby na szalonego? Uwagi autora dotyczą oczywiście nie tylko muzyki, ale różnych dziedzin twórczości, literatury, dramatu, filozofii, sztuk pięknych.

Nierzadko stwierdzenia, które wygłaszają aktorzy wywołują gromki śmiech, bo ten czysto surrealistyczny natłok skojarzeń jest w istocie zdecydowanie komiczny. Można więc Próby traktować jako wyborną komedię. Tutaj nawet ostatnia scena, jak ze snu Wiliama Szekspira, która prezentuje różne odmiany scenicznego umierania, jest rysowana, grubymi kreskami, nieco przesadzona, groteskowa i śmieszna. Charakterystyczne dla sztuk Schaeffera jest też nieco kokieteryjne nawiązywanie do nazwiska autora. 

W Próbach reżyser i aktorzy droczą się z widownią i mówią, że po prostu zapomnieli, kto napisał tę sztukę. Jest to więc typowa dla tego autora autoironia i autoparodia, bowiem Bogusław Schaeffer, choć stoi za nim ogromny dorobek, zawsze był w sztuce kimś specyficznym i trochę spychanym na margines, albo jako hurra awangardowy kompozytor, albo jako świetny znawca muzyki i publicysta, albo jako nieco przypadkowy dramaturg, który pokazał, że metody pracy kompozytora, jego profesjonalny warsztat można także z powodzeniem wykorzystać na scenie teatralnej i to nie tylko jako swoistą odmianę „teatru instrumentalnego”.

• « poprz.
• nast. »