Przegląd nowości

Duo Varnerin: misterne i wysublimowane klimaty

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 04, listopad 2019 21:07

Bohaterem tego oryginalnego nagrania jest Duo Varnerin (Duet Varnerin), czyli rodzeństwo Stéphanie i Mathieu, którzy od wielu już lat urzekają swoją sztuką publiczność festiwali i sal koncertowych całej Europy. Ona, sopranistka, laureatka wielu międzynarodowych konkursów wokalnych, ceniona solistka teatrów operowych i uczestniczka koncertów kameralnych, coraz chętniej eksplorująca repertuar barokowy. On zaś, gitarzysta, doskonalący niegdyś swoje umiejętności pod okiem najwybitniejszych mistrzów tego instrumentu, równie swobodnie poruszający się w obszarze muzyki klasycznej, co w stylach etnicznych. W pewnym momencie postanowili połączyć swoje talenty i pasje muzyczne tworząc wspomniany duet rodzinny, którego projekty artystyczne cechuje nie tylko mistrzostwo techniczne, ale przede wszystkim niekonwencjonalne, świeże i intrygujące w odbiorze walory artystyczne. Zaświadcza o tym w pełni oddany właśnie w ręce melomanów krążek, który może się stać ozdobą płytoteki nawet najbardziej wymagających słuchaczy.

Prezentowany na nim i dobrany z niezwykłą starannością zbiór pieśni wiele zyskuje dzięki gitarowemu akompaniamentowi, w większości pozycji w transkrypcji samego Mathieu Varnerin. Otwierają go miniatury Gabriela Faurégo, których „falująca” subtelność znajduje rozczulające odzwierciedlenie w zjawiskowo prowadzonym głosie Stéphanie Varnerin i dźwiękach delikatnie trącanych przez jej brata strun gitary. Wystarczy chociażby się wsłuchać w przeszywające i nasączone pewną tajemniczością akcenty w Notre amour i Le secret, religijną żarliwość w En prière czy mistyczne i za sprawą melizmatów w zabarwieniu niemalże orientalne Après un rêve. Pełne uroku są dość mało znane, a przez rodzeństwo Varnerin wykonane z dużym wdziękiem mélodies Déodat de Séveraca, z powstałą do wiersza Verlaine’a i punktowaną gitarowymi akordami Paysages tristes czy na przykład stanowiącą odę do budzącej się wiosny Renouveau (Odrodzenie), która z wyboru artystów nadała tytuł całej płycie. Cieszy fakt, iż nie zabrakło na niej utworów czołowej postaci salonów literackich Paryża tamtego okresu, którą był Reynaldo Hahn. Jego zwiewna w charakterze, celowo manieryczna i wręcz skoczna Fêtes galantes znajduje w gitarowym akompaniamencie - dużo lżejszym niż w zawsze praktykowanym fortepianowym - doprawdy idealne dopełnienie. Ponadto frapująco brzmi A Chloris tego samego kompozytora, w której tęskna powolność deklamacji Stéphanie Varnerin w zestawieniu z uporczywymi gitarowymi triolami przynosi interesujące efekty. Następnie trudno się nie poddać niemalże hipnotycznej mocy oddziaływania mélodie Le son du cor s’afflige vers les bois Debussy’ego, odmalowującej we wdzięcznym stylu wyimaginowany pejzaż, będący jakby odbiciem stanu cierpiącej duszy, lub zachęcającej do duchowej medytacji Les Angélus.

• « poprz.
• nast. »