GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowości„Traviata” „on line” w paryskiej Opéra Garnier
Strona 3 z 3
W akcie trzecim akcja przenosi się do scenerii szpitalnej, z widokiem kroplówek i seansów chemioterapii. Violetta słabnie, ale wciąż żywi nadzieję, że Alfredo dowie się o jej poświęceniu w imię ogromnej do niego miłości i tym samym zrozumie jej nagłe zniknięcie. I tak się właśnie dzieje. Ukochany odnajduje ją, pojawia się też jego dręczony wyrzutami sumienia ojciec, gotów przyjąć ją jak córkę, ale wszystko dzieje się za późno, albowiem śmierć zatrzymuje rozkochane serce Violetty.
Inscenizacja Simona Stone’a potwierdza w każdym calu ponadczasowość Traviaty (premiera 6 marca 1853 w Teatro La Fenice w Wenecji), której historia mocno przemawia również do widzów dwudziestego pierwszego wieku. Wszakże nieszczęśliwie zakochane youtuberki, niedobrzy, snobistyczni rodzice, uzależnieni finansowo młodzieńcy i nieuleczalne choroby niszczą niejedno życie także i w naszych czasach. Dodajmy jeszcze, że ta uwspółcześniona realizacja Verdiowskiego arcydzieła doskonale współgra z młodością, dynamiką i dramaturgicznym temperamentem wszystkich artystów.
Zwłaszcza, że również drugoplanowe role są doskonale kreowane pod względem głosowym i aktorskim przez Marion Lebègue (Annina), Christiana Hermela (baron Douphol), Juliana Drana (Gaston), Marka Labonnette’a (markiz d’Obigny), Thomasa Deara (doktor Grenvil) i Lukę Sannaiego (Giuseppe). Zaś od pulpitu dyrygenckiego całość prowadzi maestro Michele Mariotti, wydobywając najdrobniejsze szczegóły partytury i skutecznie do końca wciągając publiczność w atmosferę dzieła. Katarzyna Szymkiewicz |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |