Przegląd nowości

Głos z otchłani czasu

Szczegóły

Opublikowano: środa, 11, wrzesień 2019 13:54

I właśnie ich opiekunem duchowym patriarcha Gruzji Eliasz II ustanowił ojca Serafima, w młodości uprawiającego sporty walki i będącego ochroniarzem ukraińskiego polityka. Po przełomie duchowym w wieku 24 lat wstąpił do klasztoru i przyjął święcenia kapłańskie.

Być może wrażenie odbiegające nieco od wyobrażeń o wschodniej muzyce sakralnej wynikało z zachwianej proporcji pomiędzy głosami żeńskimi a męskimi, z przewagą tych pierwszych (sześć chórzystek) wobec drugich (dwóch śpiewaków). Stąd jasne zabarwienie, ujmujące surowości, zazwyczaj kojarzącej się z tradycją muzyczną tamtych stron.

Poza tym w śpiewie kobiet pojawiały się pewne asocjacje z gruzińskim folklorem, biorące się z jednej strony z charakterystycznej impostacji i emisji, polegającej na wykorzystaniu wibrata, przydającego brzmieniu charakterystycznej barwy, z drugiej ogólnej archaiczności tamtejszej tradycji ludowej. W niektórych śpiewach pojawiały się także charakterystyczne dla gruzińskiej polifonii ludowej fermaty. Po koncercie zapytałem ojca Serafima o używaną notację muzyczną, poznawszy wcześniej specyficzną w muzyce bizantyjskiej. Okazało się, że nie posiada on wykształcenia w tej dziedzinie, a co za tym idzie nie zna nut i wyłącznie orientuje się na słuch.

                                                                      Lesław Czapliński 

• « poprz.
• nast. »