Przegląd nowości

Wszystkie cyruliki świata

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 09, sierpień 2019 09:23

Na dawnych, czarnych płytach Polskich Nagrań opublikowano nagranie pełnego Cyrulika w wykonaniu Opery Bukareszteńskiej z rewelacyjnym Figaro Nicolae Herlea. To były rzeczywiście popisy wokalne najwyższej próby. W retransmisji kinowej Multikina pojawia się nieprzypadkowo odniesienie do króla polskich barytonów Andrzeja Hiolskiego. Jest to wynik tłumaczenia włoskiego libretta na język polski i opracowania napisów przez Bartłomieja Majchrzaka. Pomysłowy autor przekładu włożył w usta Doktora Bartolo, który skarży się, że dziś już nie ma takich pieśni i arii jak kiedyś, odwołanie porównawcze z nazwiskiem naszego czołowego śpiewaka, który wykonywał niegdyś rolę Figara. W ogóle polskie podpisy zrealizowane są z wieloma pomysłami językowymi i z humorem i sięgają też do wyrażeń kolokwialnych. 

Spośród innych wykonawców opery Rossiniego wymienić trzeba bardzo dobrą Rozynę – Joyce DiDonato – liryczno-koloraturowy mezzosopran, która zgodnie ze specyfiką swego głosu wybiera niższą wersję popisów wokalnych przypisanych tej roli. Mistrzem popisowych koloratur okazuje się również jej partner – Hrabia Almaviva w realizacji peruwiańskiego tenora Juana Diego Floreza. Temu artyście nie wystarczyły dwie Serenady, duety i udział w ansamblach, więc postanowił na zakończenie, przed skocznym finałem, popisać się długą, pełną ozdobników, przeważnie pomijaną w innych inscenizacjach, arią. Otrzymał za to dodatkową porcję braw, a dyrygent Maurozio Benini nie sprzeciwił się wyciąganiu przedstawienia i zaburzeniu wartko przebiegającej komicznej akcji. Czas się zatrzymuje, Diego Florez śpiewa, a melodia wydaje się znana. To też prawdziwy Rossini. Kompozytor wykorzystał ten sam motyw w arii Kopciuszka, kończącej operę Kopciuszek, gdzie jest ona popisowym rodzynkiem, tyle, że śpiewanym przez kobietę. Warto słuchać oper także w kinie.

                                                                    Joanna Tumiłowicz

• « poprz.
• nast. »