Przegląd nowości

XXV Festiwal Muzyczny im. Krystyny Jamroz w Busku-Zdroju

• 

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 23, lipiec 2019 09:04

 

Kronika festiwalowych wydarzeń

 

Jubileuszowy festiwal można określić mianem: Festiwalu powrotów. Większość artystów pojawiło się na buskich estradach po dłuższej lub krótszej nieobecności. Tak było w przypadku, Wiesława Ochmana, Krzysztofa Penereckiego, Małgorzaty Walewskiej, Adama Szerszenia, Konstantego Andrzeja Kulki, Łukasza Długosza.

 

 

Po dwudziestoletniej przerwie wrócił też Mischa Maisky, znakomity wiolonczelista, którego recital spotkał się z dużym zainteresowaniem. Władze Buska Zdroju uhonorowały na jubileuszowym festiwalu dwoje artystów Honorowym Obywatelstwem, otrzymali je: Wiesław Ochman i Krzysztof Penderecki.

 

 

Z kolei dyrekcja festiwalu uhonorowała dwoje artystów Festiwalowymi Słoneczkami. Swoje „Słoneczka” odsłonili w festiwalowej Alei Gwiazd, Jacek Mirosław Błaszczyk, znakomity dyrygent, współtwórca wielu festiwalowych wydarzeń oraz Joanna Woś, świetna śpiewaczka, ulubienica festiwalowej publiczności.

 

 

Pełny program festiwalu, który trwał od 29 czerwca do 7 lipca, obejmował kilkadziesiąt koncertów symfonicznych, oratoryjnych, kameralnych, recitali, spektakl baletowy oraz występ zespołu Mazowsze i finałową Galę Operową.

 

 

Były dni, w których odbywały się trzy, a nawet cztery koncerty. Miejsca koncertów – jak zawsze – nie były ograniczone tylko do Buska, ale odbywały się również w Glinianach, Ożarowie, Solcu i Pińczowie. Szeroka formuła i różnorodność programowa zapewniała możliwość wybrania koncertu zgodnie z osobistymi zainteresowaniami. 

 

 

Festiwalowi tradycyjnie już towarzyszyły kursy mistrzowskie; skrzypcowy prof. Marcina Baranowskiego, wiolonczelowy prof. Tomasza Strahla. Odbył się również w ramach festiwalu V Ogólnopolski Konkurs Wokalny im. Krystyny Jamroz dla studentów i absolwentów akademii muzycznych. Festiwalowi towarzyszyły dwie wystawy: „Wokół Stanisława Moniuszki” oraz „Impresje operowe”, czyli projekty kostiumów operowych Małgorzaty Słoniowskiej. 

 

 

Sobota, 29 czerwca 

 

Koncert inauguracyjny oddano w całości do dyspozycji Wiesława Ochmana, który z jednej strony prezentował się jako rasowy showmen, z drugiej opiekun młodych talentów. To było prawdziwe muzyczne show z wokalnymi popisami młodych śpiewaków, laureatów Ogólnopolskiego Konkursu Wokalnego im. Krystyny Jamroz.

 

 

Hanna Okońska-Ratajczak, Renata Drozd, Arkadiusz Anyszka i Wiktor Kowalski zaprezentowali się z jak najlepszej strony. Solistom towarzyszyli przy fortepianie Artur Jaroń i Paweł Clapiński. Największe wrażenia pozostawił występ obu pań. Maestro Ochman również wystąpił jako śpiewak oraz gawędziarz ze swadą i humorem opowiadający teatralne anegdoty.

 

 

Podczas koncertu władze Buska-Zdroju w podziękowaniu za wieloletnią artystyczną współpracę z Festiwalem nadały Wiesławowi Ochmanowi Honorowe Obywatelstwo, co artysta przyjął z widocznym wzruszeniem.Późnym wieczorem w kawiarni hotelu Bristol odbył się typowy wieczór klubowy z udziałem Michaela Kleitmanna (śpiew), Daniele Bonaviri (gitara) i Marata Genkina (keyboard). Z całej trójki największe wrażenie pozostawił na publiczności kunszt gitarzysty Daniele Bonaviri.

 

Niedziela, 30 czerwca

W samo południe w kościele św. Wojciecha w Glinianach „Koncert muzyki sakralnej”, w programie którego prezentowano utwory: Cesarego Franka, Jana S. Bacha, Franza Schuberta, Francisa Poulenca, Maxa Regera. Ledwie przebrzmiały echa koncertu w Glinianach, a już w Parku Zdrojowym w Busku oklaskiwano Koncert Orkiestry Dętej Buskiego Samorządowego Centrum Kultury.

I znowu koniec koncertu w Busku stał się początkiem wykonania Stabat Mater G. B. Pergolesiego w Sanktuarium Matki Bożej Królowej Rodzin w Ożarowie. Grała Narodowa Akademicka Orkiestra Kameralna „Wirtuozi Lwowa”, dyrygował Siergiej Burko, partie solowe śpiewały Iwona Socha i Anna Borucka.

W tym samym czasie w kościele św, Brata Alberta w Busku miał miejsce recital organowy Romana Peruckiego. Finałem tego niezwykle bogatego w muzyczne wydarzenia dnia był występ zespołu Mazowsza, prezentującego program „Kalejdoskop barw Polski”. Zespół, jak zawsze, oszałamiał dynamiką i precyzją wykonania tanecznych układów choreograficznych, feerią barw kostiumów i urokiem scenek rodzajowych. Oczywiście nie zabrakło w tym programie nuconych przez lata hitów – Kukułeczka, Ej, przeleciał ptaszek, Furman.

Poniedziałek, 1 lipca

Tego dnia muzyczne wydarzenia rozpoczął recital Gustawa Piekuta, młodego duńskiego pianisty prezentującego nieskazitelną intonację, wyborną technikę i świetne wyczucie stylu wykonywanej muzyki. Zaprezentowane przez niego Preludia z II zeszytu Claude Debussy’ego oraz Sonata nr 20 A-dur Franza Schuberta przykuwały uwagę słuchacza od pierwszego do ostatniego dźwięku.

Debussy w jego wykonaniu ujmował energią, witalnością i oryginalną dynamiką. Schubert zróżnicowaniem klimatu poszczególnych części. Drugim koncertem tego dnia było powtórzenie Stabat Mater Pergolesiego, które tym razem zabrzmiało w kościele Niepokalanego Poczęcia NMP w Busku z tym, że przy pulpicie dyrygenckim zamiast Siergieja Burko stanął Czesław Grabowski.

Wykonanie tego dzieła poprzedził mini recital arii i pieśni Stanisława Moniuszki, które świetnie wykonywali, Iwona Socha i Adam Zdunikowski, któremu szczególne uznanie należy się za świetną ekspresję w arii: Stefana „Cisza dokoła, noc jasna” ze Strasznego dworu oraz Jontka „Szumią jodły” z Halki. Wieczorem pełnię artystycznej satysfakcji otrzymali wielbiciele talentu Alicji Majewskiej i Włodzimierza Korcza, którzy w obszernym programie zaprezentowali kilka ze swoich znanych przebojów. 

Wtorek, 2 lipca

Główną atrakcją tego dnia było przedstawienie baletowe Dziadek do orzechów z muzyką Piotra Czajkowskiego w wykonaniu Kieleckiego Teatru Tańca. Ten urokliwy, barwny spektakl, do którego pełne fantazji kostiumy zaprojektowała Małgorzata Słoniowska, od wielu lat wywołuje pozytywne emocje wszędzie tam, gdzie jest prezentowany.

Co prawda szczupłość przestrzeni scenicznej BSCK (Buskie Samorządowe Centrum Kultury) wymusiła kilka zmian inscenizacyjnych, ale dokonano ich w taki sposób by przedstawienie nie straciło wiele ze swojego uroku. Jak zawsze kieleccy tancerze z pasją i temperamentem realizowali założenia choreografów – Elżbiety i Grzegorza Pańtaków, pozwalając przy tym podziwiać nie tylko znakomite przygotowanie techniczne, ale również muzykalność oraz elegancję i lekkość ruchu.

Niemal w tym samym czasie kościół pw. św. Mikołaja w Solcu-Zdroju był miejscem trzeciego już podczas tego festiwalu wykonania Stabat Mater G. B. Pergolesiego pod batutą Czesława Grabowskiego. Partie solowe śpiewały Iwona Socha i Anna Borucka.

Środa, 3 lipca

Wstępem do wydarzeń tego dnia był popołudniowy recital „Podwieczorek na dwa klawesyny”, którego bohaterkami były Elżbieta Stefańska i Mariko Shioya. Panie przy wypełnionej do ostatniego miejsca Sali Marconiego wykonały program, w którym dominowały utwory Jana Sebastiana Bacha i Wolfganga Amadeusza Mozarta.

Wieczorem sala BSCK była miejscem koncertu symfonicznego – „Perły symfoniki” z udziałem Konstantego Andrzeja Kulki (skrzypce) i Tomasza Strahla (wiolonczela), którzy zaprezentowali Koncert podwójny na skrzypce i wiolonczelę a-moll op.102 Johannesa Brahmsa. Solistom towarzyszyła Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus prowadzona batutą Mirosława Jacka Błaszczyka. Było to wykonanie dające słuchaczowi dużą satysfakcję. 

Jednak pełnię satysfakcji mogli odczuć słuchacze w drugiej części wieczoru, w której Artur Jaroń, kielecki pianista, na co dzień dyrektor szkoły muzycznej oraz dyrektor festiwalu, zaprezentował muzykę Georga Gershwina. Najpierw zabrzmiał świetnie zagrany pod każdym względem Koncert fortepianowy F-dur.

Była to błyskotliwa i wirtuozowska interpretacja nasycona echem amerykańskich rytmów i klimatów nie pozbawiona przy tym odrobiny nostalgicznych westchnień do szalonych amerykańskich lat dwudziestych. Dopełnieniem wieczoru było znakomite wykonanie popularnej Błękitnej rapsodii. Melodyjność, dynamika oraz wyeksponowanie elementów jazzu okazały się najbardziej charakterystycznymi cechami tej interpretacji.

Cały ten program był znakomitą okazją do zaprezentowania przez Artura Jaronia świetnej techniki pianistycznej, czystości dźwięku i umiejętności budowania formy prezentowanego utworu. Soliście towarzyszyła świetnie brzmiąca Sinfonia Iuventus i dyrygujący koncertem Mirosław Jacek Błaszczyk, który sposobem prowadzeniem akompaniamentu przyczynił się do pełnego sukcesu solisty. „Dla takiego koncertu warto było przyjechać na ten festiwal” – oznajmił pan wychodząc z sali koncertowej. Czyż trzeba lepszej recenzji! 

Czwartek, 4 lipca

Najpierw Msza C-dur KV 317 „Koronacyjna”W. A. Mozarta w kościele św. Brata Alberta w Busku Zdroju. Wykonawcy: Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Świętokrzyskiej pod dyrekcją Jacka Rogali, Chór Filharmonii Śląskiej świetnie przygotowany przez Jarosława Wolanina oraz zestaw doskonałych solistów: Ewa Tracz, Urszula Kryger, Tomasz Krzysica oraz Robert Gierlach.

Znakomicie zestrojone głosy solistów i chóru wystawiają temu wykonaniu wysoką notę. Jacek Rogala przy dyrygenckim pulpicie wraz z orkiestrą pięknie budował formę każdej z sześciu części mszy. Poprzedziło ją wykonanie kilku arii z najbardziej znanych dzieł Mozarta przez wspomnianych solistów.

Ledwie przebrzmiały brawa jakimi publiczność nagrodziła wykonanie mszy Mozarta, na scenie BSCK rozpoczął się koncert „Musicale, musicale” przygotowany przez Sławomira Chrzanowskiego i prowadzoną przez niego Orkiestrę Symfoniczną Filharmonii Zabrzańskiej. Bohaterami wieczoru byli: Edyta Krzemień i Damian Aleksander, którzy do perfekcji opanowali sztukę śpiewania musicali. Przez ponad dwie godziny lały się wartkim strumieniem najbardziej znane musicalowe przeboje. Na mnie największe wrażenie pozostawiło brawurowe wykonanie przez Edytę Krzemień arii Kunegundy z Kandyda Leonarda Bernsteina. 

Piątek, 5 lipca. 

Ten dzień przejdzie do historii festiwalowych wydarzeń ze względu na koncert utworów Krzysztofa Pendereckiego, który osobiście dyrygował wykonaniem Agnus Dei z Polskiego Requiem. Grała założona przed laty przy wsparciu Państwa Pendereckich, „Sinfonietta Cracovia”.

Maestro oszczędnymi ruchami wydobył z własnej partytury całe jej piękno, znajdując w orkiestrze znakomitego partnera idealnie reagującego na każdy Jego gest.  Pozostałymi utworami  Sinfonietta na flet i orkiestrę oraz Serenada E-dur op. 22 Antonina Dvořáka dyrygował Maciej Tworek. Partię fletu, z właściwym sobie kunsztem, zagrał Łukasz Długosz.

Po koncercie publiczność urządziła Krzysztofowi Pendereckiemu owację na stojąco, co Maestro przyjął z widocznym wzruszeniem. Koncert stał się okazją do nadania Krzysztofowi Pendereckiemu Honorowego Obywatelstwa Buska-Zdroju, co jest wyrazem szacunku i podziwu dla Mistrza i jego wieloletniej współpracy z buskim Festiwalem.

Artur Jaroń, dyrektor Festiwalu wręczył Mistrzowi pamiątkowy medal wybity z okazji XXV Jubileuszowego Festiwalu Muzycznego im Krystyny Jamroz.

Późnym wieczorem przenieśliśmy się do Pińczowa, do zabytkowej Synagogi, gdzie tradycyjnie miał miejsce koncert muzyki żydowskiej. Tym razem był to recital Moniki Chrząstowskiej, której towarzyszyli Paweł Leszczyński (akordeon) i Damian Orłowski (skrzypce). Artyści usiłowali nas wprowadzić w świat pieśni i piosenek Wiery Gran. Niestety, niezbyt im się to udawało, zabrakło wykreowania właściwego klimatu i nastroju oraz ekspresji w głosie solistki. 

Sobota, 6 lipca.

Wydarzenia tego dnia zdominował najpierw recital Mischy Maisky’ego, który po dwudziestoletniej przerwie ponownie pojawił się na buskim festiwalu wywołując zrozumiałe zainteresowanie. Wytrawni melomani doskonale pamiętali jego poprzedni recital, na którym zaprezentował trzy z sześciu suit wiolonczelowych  J. S. Bacha (2 C-dur, 4 Es-dur, oraz 6 D-dur).

Tym razem zagrał 1 G-dur, 3 C-dur i 5 c-moll. Dając w ten sposób możliwości poznania całego kompletu tych utworów należących do żelaznego repertuaru każdego szanującego się wiolonczelisty. Trzeba przyznać, że gra Maisky’ego jest bardzo klarowna i pełna elegancji, a interpretacja niezwykle emocjonalna, czasami miałem obawy czy nie zdominowała ona całości wykonania, ale nie!

Wszystkie suity zachowały swój taneczny charakter, a każdy z tańców pulsował sobie właściwym rytmem. Oczywiście Maisky nie unika ani typowej dla artystów wschodu wylewności w prowadzeniu frazy, ani skrajnych nastrojów czyni to jednak w bardzo stonowany, a zarazem elegancki, sposób. Jednocześnie jest to Bach bardzo precyzyjny w artykulacji, która mam wrażenie wypływa z samej istoty muzyki Bacha.

Warto jeszcze wspomnieć, że solista znakomicie zaznacza intensywność rytmiczną i melodyczną różnicując przy tym charakter każdego z tańców będących częścią składową każdej ze suit. Drugim wydarzeniem tego dnia był koncert „Grażyna Brodzińska i jej goście”. To było prawdziwe show z Panią Grażyną w głównej roli.

Przez ponad dwie godziny na estradzie królowała klasyczna operetka i musicalowe przeboje, w których mogliśmy podziwiać piękny głos, wielką kulturę wykonawczą i kondycję naszej znakomitej artystki. Towarzyszyli jej panowie: Janusz Kruciński, Marcin Jajkiewicz oraz Aleksander Trofimow. Mimo, że świetni, to jednak stanowili tylko tło dla klasy Pani Grażyny. Osobną ozdobą wieczoru okazał się Bogdan Kierejsza, znakomity wirtuoz skrzypek i równie świetny gawędziarz. W sumie przeżyliśmy wieczór pełen wspaniałych wzruszeń. 

Niedziela, 7 lipca.

Ostatni z festiwalowych dni należał do wokalistyki. Najpierw koncert laureatów V Ogólnopolskiego Konkursu Wokalnego im. Krystyny Jamroz.

Wieczór przyniósł festiwalowej publiczności finałową galę „Operowe klejnoty dla Krystyny Jamroz” z udziałem czołówki polskich artystów operowych: Małgorzaty Walewskiej, Joanny Woś, Wojtka Gierlacha, Tomasza Kuka oraz Adama Szerszenia. Grała Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Podkarpackiej w Rzeszowie przygotowana i prowadzona przez Rubena Silvę.

W telegraficznym skrócie mogła publiczność prześledzić najważniejsze etapy kariery patronki festiwalu przypominając sobie największe Jej sukcesy od partii Moniuszkowskich poczynając, a na fragmentach Don Carlosa i Trubadura Verdiego oraz Toski Pucciniego kończąc. Oczywiście nie zabrakło w tym wysmakowanym pod każdym względem programie innych równie atrakcyjnych fragmentów z oper Moniuszki, Gounoda, Offenbacha.

Największe wrażenie pozostawiły wspaniałe wykonania arii Un bel di vedremo z Madama Butterfly Pucciniego – Joanna Woś, Mon coeur s’ouvre z Samsona i Dalili Saint-Saënsa – Małgorzata Walewska, O tu Palermo z Nieszporów sycylijskich Verdiego – Wojciech Gierlach.

Adam Szerszeń zachwycił ekspresją wykonania sceny śmierci Posy z Don Carlosa Verdiego, a Tomasz Kuk efektowną strettą Di quella pira z Trubadura. Nie mniejsze wrażenie pozostawiły duety i tercet. Słowa uznania należą się muzykom rzeszowskiej orkiestry oraz Rubenowi Silvie za staranne jej przygotowanie i akompaniament spełniający najwyższe standardy. Na zakończenie koncertu dwukrotna owacja na stojąco była dla wykonawców największą satysfakcją. 

V Ogólnopolski Konkurs Wokalny im. Krystyny Jamroz.

Ten konkurs wpisał się już na stałe do festiwalowego kalendarza stając się niewątpliwą atrakcją dla widzów oraz wielką możliwością sprawdzenia się dla młodych śpiewaków.

W tym roku w konkursowe szranki stanęło 37 absolwentów i studentów Akademii Muzycznych, z których jury, w którym zasiadali: Adam Zdunikowski (przewodniczący), Ewa Biegas, Andrzej Biegun, Iwona Hossa oraz Magdalena Idzik, zakwalifikowało do finałowego etapu trzynastu uczestników. Koncert laureatów potwierdził słuszność ostatecznego werdyktu jury. 

Ostateczny werdykt jury: 

Głosy żeńskie

Pierwszej nagrody nie przyznano. Dwie drugie nagrody otrzymały panie: Yana Hudzovska-Kit oraz Weronika Leśniewska. Przyznano również dwie równorzędne trzecie nagrody, otrzymały je: Marta Matuszewska i Sylwia Ziółkowska. 

 

Głosy męskie

 

W kategorii głosów męskich pierwszą nagrodę przyznano panu – Sławomirowi  Kowalewskiemu, który potwierdził swoją wokalną klasę podczas koncertu laureatów. Drugiej nagrody w grupie panów nie przyznano. Trzecią otrzymali ex aequo, Łukasz Jakubczak i Arkadiusz Jakus. Ponadto przyznano kilka wyróżnień i nagród pozaregulaminowych.

 

 

Festiwalowe kawiarenki 

 

Tegoroczne spotkania występujących na festiwalu artystów z publicznością i wielbicielami odbywały się naprzemiennie w dwóch miejscach, tarasie „Sanato” oraz w ogródku przed kawiarnią hotelu Bristol. Każde z nich miało rekordową frekwencję, często chętnych było znacznie więcej niż przygotowano miejsc, wiele osób słuchało i obserwowało spotkania z niewielkiej odległości. Oczywiście najwięcej osób przybyło na spotkanie z Państwem Pendereckimi oraz Grażyną Brodzińską i Mischą Maiskim.

                                                                           Adam Czopek