Przegląd nowości

Łańcuckie rekomendacje: Piotr Beczała stawia fermatę

Szczegóły

Opublikowano: środa, 12, czerwiec 2019 21:06

Lepiej się odnalazł w lamencie sprzed samobójstwa tytułowego Wertera z opery Jules’a Masseneta. Dziwne, że po uwerturze do Luizy Miller nie zaśpiewał z niej arii Rudolfa, skoro obecnie z powodzeniem wykonuje ją na scenie, między innymi nowojorskiej Metropolitan. Również arii Stefana „z kurantem” brakowało pewności, szczególnie w recytatywie intonowanym falsetem Cisza dokoła, noc jasna, czyste niebo.

Za to znaczną muzykalnością odznaczała się interpretacja popularnej dumki Jontka Szumią jodły, dla oddania charakteru której artysta niektóre jej ustępy nieomal nucił półgłosem. W pełni odnalazł się natomiast w repertuarze werystycznym, wymagającym artykulacji odmiennej od belcanta, a bliższej śpiewowi wagnerowskiemu, i nie tak eksponowanym w górze skali. Obydwie arie Cavaradossiego z Toski oraz Kalafa z Turandot wykonane zostały z należytym blaskiem i bez oznak wysiłku. Na bis usłyszeliśmy arię Maurycego z Adrianny Lecouvreur oraz dumkę tytułowego Janka z niesłusznie zapomnianej opery Żeleńskiego. Dzięki nim śpiewak pozostawił ostatecznie wrażenie całkiem udanego występu. Na koniec Piotr Beczała  jako pierwszy został uhonorowany nagrodą „Złotej Muszki” im. Bogusława Kaczyńskiego, w latach osiemdziesiątych ubiegłego stulecia kierującego tym festiwalem.

                                                           Lesław Czapliński

• « poprz.
• nast. »