Przegląd nowości

Mechaniczna królewna, albo cały ten cyrk

Szczegóły

Opublikowano: środa, 15, maj 2019 02:26

Wszystko to tworzy aurę obcowania ze staroświeckim i w znacznej mierze martwym zabytkiem. Wrażenie to potęgują malarskie dekoracje Ezia Frigerii, utrzymane w monumentalnym stylu rodu Bibienów. Długo wyczekiwane ożywienie wnosi dopiero pojawiający się w drugiej części Siemion Czudin w roli Księcia z Bajki (w oryginale określanego jako Desiré, czyli Upragniony).

Ten wyjątkowo utalentowany i sprawny technicznie młody artysta przykuwa uwagę perfekcyjnym wykonywaniem cabrioles i révoltades, a więc skoków ze skrzyżowaniem nóg lub obrotem w powietrzu, oraz zawrotnych piruetów. Kilkakrotnie też zatacza brawurowe coupes jetés, polegające na okrążaniu sceny z podskokami, otwierające na ogół kodę w pas de deux. W dalszej części znajduje wszakże, na przeciąg jednego numeru, konkurenta w osobie Artioma Bielakowa w partii Niebieskiego Ptaka, pojawiającego się w divertissement uświetniającym wesele Aurory i Księcia z Bajki.

Odbywa się w nim istna parada takich baśniowych postaci jak Kot w butach, Czerwony kapturek i Wilk, Tomcio Paluch czy Kopciuszek. Czajkowski nie byłby sobą, gdyby dwukrotnie nie wprowadził swego ulubionego walca w jego zwiewnych odmianach, a finałową apoteozę poprzedza uroczysty mazur, nie tracący przy tym na rytmicznej wyrazistości. Mimo technicznej maestrii, Śpiąca królewna w klasycznym układzie wydaje się dziś już nieco anachroniczna. Rodzice tytułowej Aurory wystylizowani zostali na francuską parę królewską, w której rozpoznać można Ludwika XVI, który, skądinąd, sam uprawiał sztukę tańca, w baletowych apoteozach wcielając się najczęściej w postać złocistego Apollina.

                                                                        Lesław Czapliński

• « poprz.
• nast. »