Przegląd nowości

Na granicy między Florencją a Bolonią

Szczegóły

Opublikowano: środa, 15, maj 2019 02:24

Jest rola mówiona siostry Antonia Lizety (Aleksandra Nieśpielak) i ojciec Antonia – Anzelm (Rafał Songan), któremu reżyser nakazał utykać na nogę. Gdyby jeszcze wprowadzono na scenę samego Stanisława Moniuszkę to utykających byłoby dwóch. Demonicznego Fabricia wykonał Michał Justa ucharakteryzowany na Adama Mickiewicza (odkryła to para, która głośno komentowała przedstawienie w trakcie trwania muzyki i wyszła w połowie).

Widać autorka kostiumów Maria Balcerek opierała się na dobrych wzorach. Ja zapamiętałam jego (Fabricia) sataniczne, wypowiadane zduszonym głosem słowa: Przeklęta burza! Istotnie za oknem lało jak z cebra, ale w przytulnej tawernie życie toczyło się wartko, zaś najbardziej wartki był pseudo-lekarz, niejaki Bombalo (Maciej Falkiewicz), nie dosyć, że nieuczciwy, to jeszcze głuchawy. A tak naprawdę, to cała akcja była pod niego ustawiona.

Jako działanie pozytywne, nawet chwalebne, pokazano kradzież portfela z dokumentami (fałszywymi) będącymi w posiadaniu Fabricia, ale we Włoszech to w zasadzie normalka. Nocleg w Apeninach rozgrywał się w tych samych dekoracjach, co dzień wcześniej wystawiona na tej scenie Szwajcarska chatka. Bardzo mądry i oszczędny pomysł. Przy pulpicie dyrygenckim stanął ten sam Stanisław Rybarczyk, któremu też przypisano rolę (dyrygenta), aby replikował na biadolenia Fredry. Było na co popatrzeć i czego posłuchać, a wszystko w ramach Festiwalu Moniuszkowskiego WOK.

                                                                          Joanna Tumiłowicz

• « poprz.
• nast. »