Przegląd nowości

Czy duchy mogą straszyć?

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 14, marzec 2019 18:06

Np. Zosia (Eliza Kruszczyńska) powinna być w białej sukni, tymczasem wszyscy wykonawcy są w ponurych czarno-szarych strojach, ale takie właśnie kolory pasują do ogólnej koncepcji przedstawienia. Od strony muzycznej kantata jest zrealizowana bardzo starannie. Utalentowany dyrygent Piotr Borkowski dał niektórym sekwencjom chóralnym dosyć szybkie tempa, przez co spektakl stał się mniej misteryjny, za to bardziej zwięzły.

Z jednej strony chór stoi dosyć sztywno na scenie w dwuszeregu, ale stanowi jakby naturalną przeszkodę dla postaci duchów, które muszą się przeciskać pomiędzy chórzystami, aby wygłosić i wyśpiewać swoje kwestie na przodzie sceny. Ten zabieg pozwala zrozumieć, że duchy są niematerialne i w zasadzie niewidoczne dla zgromadzonych osób.

Pewien problem stwarza wyraźne podawanie tekstu Mickiewicza. W partiach mówionych przez solistów wszystko jest zrozumiałe, gorzej gdy uczestnicy Widm śpiewają – niewiele można zrozumieć, tymczasem tekst na tablicy świetlnej pokazuje tylko angielskie tłumaczenie. Polska wersja pojawia się dopiero wtedy, gdy uczestnicy obrzędu Dziadów mówią zgodnie z intencją reżysera coś w jidysz lub po niemiecku. Tych uwag nie można jednak odnosić do Chóru Opery Wrocławskiej przygotowanego przez Annę Grabowską -Borys, bo tutaj dykcja jest wzorowa. Kantata Moniuszki Widma stała się na scenie opery spektaklem z silnym wydźwiękiem moralno-historycznym osiągniętym typowo teatralnymi środkami.

                                                                                 Joanna Tumiłowicz

• « poprz.
• nast. »