Przegląd nowości

„Aida” Verdiego w Opéra Royal de Wallonie – Liège

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 05, marzec 2019 00:08

Niektórzy z nich popadają w pompatyczność, górnolotność i przytłaczający całą akcję monumentalizm i przepych antycznego Egiptu, zaś inni koncentrują się wyłącznie na relacjach pomiędzy protagonistami, zapominając o tak ważnym tutaj kontekście historycznym. Zresztą nawet budowanie owych relacji nie należy do łatwych zadań z tego względu, że już w samym libretcie zostały one nakreślone w sposób niezbyt przekonujący i logiczny.

Powiedzmy zatem od razu, że Stefano Mazzonis di Pralafera, autor nowej inscenizacji Aidy w Opéra Royal de Wallonie w belgijskim mieście Liège (a zarazem dyrektor tej placówki), wybrnął z całej sytuacji obronną ręką łącząc dosyć zręcznie obie wzmiankowane warstwy arcydzieła Verdiego, w czym mu pomogali Jean-Guy Lecat (scenografia), Fernand Luiz (kostiumy) i Franco Marri (oświetlenie).

Głównym i centralnie usytuowanym elementem scenograficznym jest tutaj wielki posąg pochodzącego z mitologii egipskiej memfickiego boga Ptaha, boga stwórcy występującego pod postacią człowieka z ogoloną głową i laską. Jego obecność jest uzasadniona tym, że występuje on w dwóch kluczowych scenach opery. W drugim obrazie aktu pierwszego to właśnie w świątyni Ptah kapłanki śpiewają i tańczą rytualny taniec, podczas gdy Radames odbiera z rąk Ramfisa insygnia swej godności. W finale zaś, kiedy zamknięci w mrocznym grobowcu Aida i Radames żegnają się ze światem żywych, a Amneris błaga boga, by ukoił jej duszę, kapłani także modlą się w świątyni Ptah.

• « poprz.
• nast. »