Przegląd nowości

„Hamlet” znad Jeziora Bodeńskiego

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 11, marzec 2019 07:49

Hamletem w Bregencji dyrygował Paulo Carignani, znany nam z kierownictwa muzycznego Turandot, na które jeździliśmy z Grand Tourem nad Jezioro Bodeńskie. Dyrygował wtedy i teraz na poziomie mistrzowskim. Partię tytułową utrzymaną w wysokiej tessiturze o mocy tenora bohaterskiego śpiewał Pavel Černoch głosem wspaniałym, wspierającym kreację sceniczną, którą już bez muzyki, ale z oryginalnym szekspirowskim tekstem mogłaby w jego wykonaniu przyjąć najlepsza nawet scena teatralna.

W doskonałej obsadzie wyróżnię jeszcze Królową Gertrudę (Dshamilja Kajser), świetnego barytona dramatycznego Jonathana Winnela (Król), Ofelię (Julia Maria Dan), Laertesa (Paul Szchweinester) i Bartosza Urbanowicza (Marcello), który kilkanaście lat temu w Poznaniu  debiutował pod moją dyrekcją, a teraz coraz skuteczniej przebija się w doskonałych obsadach na międzynarodowych scenach, przepięknym basowym głosem i scenicznym talentem.

Mój szacunek, podziw, a nawet – nie ukrywam – zachwyt przywrócony do życia Hamlet   zawdzięcza przede wszystkim austriackiemu reżyserowi Olivierowi Tambosi. Prostotą rozwiązań scenicznych, wspaniałymi kostiumami (Gesin Völm), oszczędnie trafną  scenografią (Franc Philippe Schlossmann), precyzyjnym wypracowaniem postaci i interesującym rozplanowaniem scen zbiorowych oraz logiką poczynań bohaterów, uzyskał Tomasi klimat szekspirowski, wsparty porywającym śpiewem i muzycznym klimatem równym najwybitniejszym mistrzom złotego wieku opery włoskiej.

Patrząc na to niezwykłe przedsięwzięcie odkrytego na nowo XIX wiecznego wybitnego dzieła operowego z jego głęboko przemyślana szekspirowską, a jednocześnie nowoczesną realizacją zastanawiam się, jak się to ma do poczynań polskich reżyserów. Choćby na chybił trafił ostatnich premier operowych w Warszawie (Manru, Roger, Tosca),  Krakowie (Oniegin) Bytomiu (Moc przeznaczenia, Romeo i Julia, Traviata), Poznania (Napój miłosny, Faust), Wrocławia (Halka), czy Białegostoku (Turandot). 

Odpowiedź na to pytanie pozostawiam moim zacnym, jak zawsze cierpliwym czytelnikom.

                                                                                    Sławomir Pietras

• « poprz.
• nast. »