Przegląd nowości

„Rozmowy z Chopinem”, czyli specjalny koncert fortepianowy w Toronto

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 07, grudzień 2018 18:15

Wielu z nich podczas okupacji niemieckiej musiało emigrować z Polski lub spędzić kilka lat w getcie. Koncert rozpoczął Wnukowski wykonaniem Mazurka Chopina op. 33, po czym zagrał trzy Mazurki Alexandra Tansmana. W latach 20. tych XX wieku ten polski kompozytor wyemigrował do Paryża, gdzie przyjaźnił się miedzy innymi z Igorem Strawińskim. Jego mazurki cechuje francuska lekkość i finezja, czasami można uchwycić ukryty dowcip. Tansman zmarł w Paryżu w 1986 roku. Związek Kompozytorów Polskich przyznał mu status członka honorowego, a Akademia Muzyczna w Łodzi nadała mu tytuł doctora honoris causa. Następny Mazurek Chopina op. 67 został sparowany z Mazurkiem skomponowanym przez Władysława Szpilmana. Podczas wojny Szpilman przebywał w getcie warszawskim. Nie wolno tam było grać publicznie muzyki Chopina. Szpilman skomponował w 1942 roku Mazurka f-moll, który barwą i żywiołowością przypominał oryginalne utwory Chopina.

Utwór ten był często wykonywany przez Szpilmana podczas jego występu w Cafe Capri w warszawskim getcie. Następny Mazurek Chopina op. 59 został wykonany z utworem innego polskiego kompozytora Karola Rathausa. Jego Mazurek op. 24 skomponowany został w 1929 roku. Rathaus od 1938 roku mieszkał w Stanach Zjednoczonych Ameryki. W kalifornijskiej miejscowości wypoczynkowej Palm Springs założył Palm Springs Festival of Music. Skomponował wiele utworów instrumentalnych, zbliżonych stylistycznie do utworów Richarda Straussa, Gustava Mahlera i Igora Strawińskiego. W czasie okupacji niemieckiej jego utwory zostały zaliczone do „sztuki zdegenerowanej”. Po Mazurku Chopina op. 24 pianista wykonał Oberek autorstwa Romana Ryterbanda. Podczas wojny ten polski kompozytor uratował się emigrując do Stanów Zjednoczonych. Jego kompozycja Suite Polonaise uzyskała nagrodę Fundacji Kościuszkowskiej. Ryterband skomponował wiele utworów na harfę. Bogaty program koncertu zakończyły dwa Mazurki op. 63 i op. 56. Wnukowski udowodnił, że obdarzony jest niezwykłą muzykalnością i biegłością techniczną, zachowując przy tym ducha i nastrój kompozycji. Wykonanie utwory cechowała młodzieńcza energia i dynamika. Pianista celnie wydobył rytmikę tego tańca. Na zakończenie tego koncertu entuzjastyczna publiczność zgotowała artyście gorącą owację na stojąco. Po koncercie odbyło się miłe przyjęcie, gdzie można było jeszcze podyskutować z pianistą i poprosić o autograf. Podczas tego spotkania, miałem okazję dowiedzieć się o dalszych planach muzycznych pianisty.

• « poprz.
• nast. »