Przegląd nowości

Kaziu, nie męcz ojca!

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 03, listopad 2018 12:19

To jedno z nieśmiertelnych powiedzeń wziętych z sympatycznej śpiewogry. Drugim jest: Bój się Boga, Mazurkiewicz! Julian Tuwim, autor odnowionej wersji Żołnierza królowej Madagaskaru zastanawiał się nad karierą bohatera tej niewyszukanej komedii. Wydaje się, że dziełko kilka razy trafiło w swój czas. Stara farsa Stanisława Dobrzańskiego z końca XIX wieku potrafiła dobrze rozbawić naszych pradziadków, później w latach 50-tych XX wieku przeżyła drugą młodość dzięki przeróbce Tuwima.

Była w niej nostalgia za „starymi, dobrymi czasami”, ale zarazem próba nawiązania do nastroju radosnego działania w powojennej biedzie, w czym pomógł dobór odpowiednich piosenek dokonany z udziałem Tadeusza Sygietyńskiego, twórcy zespołu „Mazowsze”. Brano co się da z dawnych operetek i wodewilów, ale też Tuwim dołączył skomponowaną przez Sygietyńskiego a spopularyzowaną przez Mirę Ziemińską-Sygietyńską piosenkę Jest Warszawa.

Ciekawa historia wiąże się właśnie z tekstem powstałego w XIX  wieku wiersza Artura Bartelsa, w którym są zawarte słowa: Niedowiarki, czcze umysły, pletą nam rozprawy, że na lewym brzegu Wisły, nie ma już Warszawy. Autor dementował pogłoski krążące po kraju o całkowitym zniszczeniu Warszawy w czasie Powstania Styczniowego. Nie wnikając w kwestię kto wówczas niszczył miasto (w tych latach pretensje do Rosji byłyby niedopuszczalne) Sygietyński odważnie wykorzystał wiersz w całkiem aktualnym rozumieniu powojennego odbudowywania całkowicie zniszczonej przez Niemców stolicy. Ten zabieg ogromnie wzruszał publiczność. Piosenka o odradzającej się Warszawie śpiewana wśród gruzów pasowała jak ulał, zarówno w repertuarze „Mazowsza”, jak też śpiewana przez Mieczysława Fogga, czy wreszcie włączona do śpiewogry odrestaurowanej przez Tuwima.

• « poprz.
• nast. »