GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościLes Muffatti, Sabadus i Sabata w brukselskim Bozar
Strona 5 z 6
Po swoim wieloletnim pobycie we Włoszech, podczas którego Händel chłonął muzykę we Florencji, Neapolu, Wenecji i przede wszystkim w Rzymie, zaczęto go określać mianem najbardziej włoskiego z niemieckich kompozytorów. To dlatego jego utwory znalazły w programie omawianego koncertu w Brukseli eksponowane miejsce. I tak na przykład pięknie zabrzmiały w wykonaniu Valera Sabadusa takie utwory jak zachwycająca wirtuozerią aria „Qual tigre e qual Mgera Teseo” z Teseo czy podana niezwykle emocjonalnie i uczuciowo, z ujmującą naturalnością i subtelnością aria „Cerco in vano di placare” z Tamerlano. Z kolei Xavier Sabata ujmował aksamitnym zabarwieniem swego idealnie prowadzonego głosu w arii „Risveglia lo sdegno” z Poro, re delle Indie, recytatywie i arii „Se parla nel mio cor” z Giustinoczy ariach „Con igrato ti rammembri” z Rinaldoi „Rompi e lacci” z Flavio, re de’Longobardi.
Entuzjazm publiczności wywołał też brawurowo i błyskotliwie przez dwóch kontratenorów zaśpiewany duet „Coronato di giglie di rose” z Tamerlano. Wspomnianą wirtuozerię Sabadusa, opartą na niezawodnej technice wokalnej, można było również podziwiać w utworach Antonio Caldary i Nicola Porpory, zaś rzadko spotykaną wrażliwość Sabaty na podawany tekst – w arii „Di lago o fonte il molle argento” z Teofane Antonio Lottiego (1667-1740). Atrakcyjności kolejnym duetom - realizowanym przy pełnym porozumieniu artystów i ewidentnej wspólnocie ich celów artystycznych - dodawało prowadzone z dużym wyczuciem teatralizowanie poszczególnych pozycji. Dotyczyło to na przykład duetu „Con/senza speme di farmi contento” z Il Trifono di Camilla Giovanniego Bononciniego (1670-1747), kolegi Händla z Royal Academy of Music. Ciekawym odkryciem okazał się też duet „Her Lovely Face” z Pyrrhusa i Demetriusa Nicola Francesco Hayma (1678-1729), który zapisał się w historii muzyki jako librecista dzieł Händla i Bononciniego, a który był przecież także wybitnym wiolonczelistą i płodnym kompozytorem. Ważnym podkreślenia jest fakt, że wokalne popisy dwóch wymienionych wyżej, wybitnych i rozchwytywanych przez liczne teatry solistów znajdowały niezawodne wsparcie w akompaniującej im lub wchodzącej z nimi w zajmujący dialog Orkiestrze Les Muffatti. Wzbudzała ona uznanie doskonałym wyczuciem stylu, brzmieniową spójnością i świeżością, precyzją ataków i dyscypliną, i jeszcze tym, co może najważniejsze: udzielającą się słuchaczom radością wspólnego muzykowania. Te wszystkie cechy dały o sobie w pełni znać również podczas interpretacji utworów wyłącznie instrumentalnych, z których pierwszy - Sinfonia z Tassilone Agostino Steffaniego (1654-1728) – otworzył cały program wieczoru. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |