Przegląd nowości

Moc głosu i jego uwodzicielskość – „Samson i Dalila” z MET

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 30, październik 2018 16:31

Do rodzimej tradycji nawiązuje natomiast ujęcie partii biblijnej kusicielki, albowiem francuscy kompozytorzy z upodobaniem obsadzali swoje bohaterki (Carmen, Mignon i właśnie Dalila), będące postaciami o silnej osobowości, a zarazem niejednoznacznymi moralnie, najczęściej o cechach femme fatale, a wiec sprowadzającej nieszczęście na zakochanego w niej mężczyznę, przez śpiewaczki dysponujące o wiele bardziej zjawiskową odmianą głosu jakim jest dramatyczny mezzosopran o znacznej rozpiętości, od zmysłowego tembru altowego w dole po metalicznie brzmiące wysokie tony o srebrzystym zabarwieniu w górze.

Wcielająca się w tę rolę Elīna Garanča jest raczej kontraltem, inaczej zwanym mezzosopranem koloraturowym, predestynowanym bardziej do ozdobnego i wirtuozowskiego stylu włoskiego belcanta. Brakowało mi u niej w niskim rejestrze pożądanej ciemnej barwy, z kolei góra skali w dynamice forte brzmiała w sposób nieco wysilony, choć w arii Printemps qui commence z pierwszego aktu, przy zastosowaniu piana, traciła na ostrości i odznaczała się znaczną kulturą wokalną.

Bezsprzecznie ten wieczór należał przede wszystkim do Roberta Alagni. Jego głos okrzepł, choć z natury jest to raczej tenor lirico spinto. Artysta ustabilizował ponadto intonację, której precyzja pozostawiała dawniej nieco do życzenia. Jak zawsze mocną jego stroną jest nienaganna dykcja. Wszystko to pozwoliło mu skupić się stronie interpretacyjnej. A zatem po bardziej dramatyczny diapazon sięgał w otwierającym operę monologu C'est la voix du seigneur qui parle par ma bouchei scenach zespołowych, a liryczny odcień dominował w duetach z Dalilą. Na marginesie warto zauważyć, że za sprawą małżeństwa z Aleksandrą Kurzak i głęboko przeżywanego ojcostwa zdaje się on odczuwać znaczny związek emocjonalny z Polską, skoro w trakcie wypełniających zmiany dekoracji rozmów kuluarowych w pierwszej kolejności pozdrowił widzów z naszego kraju, a dopiero potem zreflektował się i przypomniał sobie o swoich francuskich rodakach.

• « poprz.
• nast. »