Przegląd nowości

O potrzebie jeszcze jednego festiwalu

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 17, wrzesień 2018 07:37

Skutecznie zabiegał o remont pałacu Radziwiłłów w Antoninie i egzystencję Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu. Jego wielką zasługą była dbałość o jakość języka polskiego, zarówno w wypowiedziach publicznych, licznych wieczorach autorskich, w publicystyce i pracach literackich.

Ktoś wspominał, że od pewnego czasu w mazowieckich wymiarach regionalnych odbywają się latem koncerty festiwalowe jego imienia w Radziejowicach, jako że Jerzy Waldorff często bywał tam na wakacjach. Przejrzałem w Internecie – zresztą interesujące – programy tych wydarzeń. Zabrakło mi jednak wielu elementów związanych z osobą Patrona. One właśnie są osią mojej festiwalowej koncepcji tak pomyślanego festiwalu.

Przez całe swe długie życie Jerzy Waldorff podkreślał swe rodzinne, edukacyjne, mentalne i patriotyczne związki z Wielkopolską. Tuż po urodzeniu się w Warszawie (1910) zamieszkał z rodzicami w Rękawczynie koło Trzemeszna, gdzie rozpoczął edukację i przeżył szczęśliwe, bajkowe dzieciństwo. Potem były lata gimnazjum w Poznaniu, nauka w Konserwatorium i studia na Wydziale Prawa. Po wyjeździe do Warszawy na aplikację i działalność publicystyczną (Kurier poranny, Prosto z mostu) nigdy nie stracił kontaktu z ziemią poznańską. Tu pozostawił rodzinę (siostrę i jej potomstwo), wielu przyjaciół, a wreszcie następne pokolenia licznych wyznawców, z których przyszło i mnie wyrosnąć.

Od pewnego czasu gromadzę w Poznaniu coraz większe grono zwolenników upamiętnienia tej wybitnej, jakże z ducha wielkopolskiej postaci, poprzez festiwal autorski, wracający do Jego twórczości (wieczory czytania tych rewelacyjnych, ciągle aktualnych tekstów), koncepcji patriotycznych, upodobań muzycznych, inicjatyw artystycznych, pełnych dowcipu, humoru i fantazji.

Wielkopolska mimo jakże licznych zalet ciągle zbyt mało promuje swą przeszłość, dokonania i sylwetki wielkich synów nadwarciańskiego regionu. Skoro ojczyznę naszą stać na dwa międzynarodowe konkursy chopinowskie (drugi na starych fortepianach) i aż trzy teatry operowe w stolicy, to pamięć o niedoścignionej dotąd w swej oryginalności i wspaniałym dorobku postaci kultury polskiej można czcić i wspominać osobno nad Wisłą i nad Wartą.

                                                                         Sławomir Pietras

• « poprz.
• nast. »