Przegląd nowości

Krzysztof Penderecki, „Pasja Łukaszowa” i próba czasu

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 27, lipiec 2018 18:48

Pasja wg św. Łukasza Krzysztofa Pendereckiego to dzieło syntezy, wynikającej z potrzeb wielkiej formy. Na jego substancję dźwiękową składają się zarówno wielodźwięki natury klasterowej i charakterystyczne dla sonoryzmu niekonwencjonalne sposoby artykulacji, zarówno wokalnej (efekty czysto akustycznej natury jak szepty, pomrukiwania, krzyki czy śmiechy), jak i instrumentalnej, odznaczające się znaczną wynalazczością brzmieniową.

Sąsiadują one z ustępami nawiązującymi do tradycji chorału gregoriańskiego oraz kunsztownej polifonii, a także polichóralności (we włączonym do dzieła, pierwotnie samodzielnym opracowaniu sekwencji Stabat Mater).

W repryzowym finale In te, Domine, speravi następuje rekapitulacja splecionych w misternym kontrapunkcie głównych motywów solowych i chóralnych, by ostatecznie wybrzmieć w zamykającym dzieło jasnym akordzie durowym (E), efekcie z upodobaniem stosowanym przez tego kompozytora w charakterze kody od czasu orkiestrowej Polimorfii (C). Z kolei w sopranowej arii Crux fidelis w drugiej części pojawia się też zapowiedź przyszłej ewolucji stylu kompozytora. Początkowo zastanawiającym wydać się mogło skompletowanie ansamblu solistów wyłącznie spośród zagranicznych śpiewaków?. Lucas Meachem, odtwórca partii Jezusa, we wstępnym recytatywie Pater, si vis, transfer calicem istum a me, wymagającym zastosowania falsetu, miał problemy z rozchwianiem intonacyjnym, ale w następującym potem przejmującym arioso Deus meus już w pełni zapanował nad głosem.

• « poprz.
• nast. »