Przegląd nowości

Festiwal w Łańcucie: w świecie opery

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 15, lipiec 2018 17:54

Prawdziwą ozdobę całego spektaklu stanowił Mychajło Małafij w partii gubernatora Riccarda Warwicka. To młody artysta o urodzie prawdziwego amanta, na dodatek słusznego wzrostu i o zgrabnej sylwetce, przeczący stereotypowym wyobrażeniom o pokracznych tenorach w sile wieku, znanych z minionych epok.

Rozporządza on świeżym, wzorowo ustawionym głosem o znacznej sile brzmienia, swobodnie płynącym w rozlewnych kantylenach i z łatwością otwierającym się ku najwyższym tonom, pewnie artykułowanym pełnym dźwiękiem. W swojej trzeciej arii Ma se m'è forza perderti dowiódł ponadto, że nieobce mu są głębsze odcienie wyrazowe i operowanie zróżnicowaną dynamiką. Gustaw III, historyczny pierwowzór postaci Riccarda, po zamachu żył jeszcze przez dwa tygodnie, dopóki nie wdała się w ranę infekcja.

Do pewnego stopnia usprawiedliwia to kłócące się z zasadą prawdopodobieństw długie i forsowne frazy jakie wyśpiewuje śmiertelnie ranny bohater, ale Verdi lubował się w tego rodzaju melodramatycznych efektach, jeśli wspomni się umierające: Abigail i Gildę, czy też Otella. W interpretacji Switłany Mamczur, odtwórczyni Amelii, szlachetnie brzmiały i zachwycały zwłaszcza ustępy lirycznej natury, wymagające wrażliwego frazowania, w których artystka wydobywała wszelkie subtelności dynamiczne i kolorystyczne. Jedynie w szczytowym natężeniu dynamiki w najwyższym rejestrze głos przybierał nieco zduszone brzmienie.

• « poprz.
• nast. »