Przegląd nowości

Mocne i słabe akordy Misteriów-Paschaliów 2018

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 20, kwiecień 2018 13:44

Kulminacją tegorocznego, XV Festiwalu Muzyki Dawnej „Misteria-Paschalia” w Krakowie było wykonanie w Niedzielę Wielkanocną oratorium George’a Fridericka Haendla Samson HWV 57. Nie wiązałem z nim wielkich nadziei, mając w pamięci nieudaną Czarodziejską królowę Purcella na zakończenie tegorocznej Opery Rara.

I pierwsza część Samsona zdawała się potwierdzać, że John Butt, kierujący szkockim zespołem Dunedin Consort, jest przede wszystkim beznamiętnym rachmistrzem taktów, dbającym głównie o dyscyplinę rytmiczną. W tej sytuacji szczególnie udanym wydawał się być polski wkład w to wykonanie w osobach śpiewaczek i śpiewaków krakowskiego Chóru Polskiego Radia, równie dobrze radzącego sobie w efektownych, żywioło rozwijanych ustępach fugowanych, jak i podniosłych anthemach.

Od drugiej części jednak temperatura wykonania zaczęła sukcesywnie wzrastać, a Dunedin Consort coraz bardziej się rozgrywał, by w ostatniej olśniewać wręcz barwą brzmienia i efektami artykulacyjnymi, a także zmienną dynamiką, podążającymi za dramatyczną wymową przywoływanych zdarzeń. W angielskich oratoriach Haendel wykorzystywał bowiem swoje wcześniejsze doświadczenia na polu włoskiej opery. Mamy zatem w nich do czynienia ze swoistym theatrum musicum, tyle że bez akcji scenicznej, a więc zdanym wyłącznie na środki muzycznej retoryki, oddające targające postaciami namiętności, a także rodzące się napięcia i konflikty w relacjach pomiędzy nimi. 

• « poprz.
• nast. »