GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościSekrety nieboszczyka oraz zdradzonego męża
Strona 4 z 9
Dominantę kolorystyczną tej części przedstawienia stanowi biskupi fiolet (szlafrok umierającego Buosa i płyn w kroplówce, suknia Cieski), czyżby aluzja do chciwości, w tym kościelnej, skoro według autentycznego testamentu majątek zmarłego przypaść miał klasztorowi?
Gianniego Schicchi, zestawionego w Operze Krakowskiej w ramach jednego wieczoru z Pajacami Ruggera Leoncavalla, łączą z nimi przerysowane kostiumy wspomnianego lekarza w pierwszym, a Tonia-Taddea w drugich, a także odpustowe, pierzaste ptaszki na drucikach, którymi w pierwszym bawią się w tle Lauretta z małym Gerardem, a w drugich towarzyszą one arii Neddy Stridono lassù, w której przywołuje ona dyskretnymi wokalizami ich świergot, albowiem kompozytor, inspirując się Wagnerem, dobiera środki muzyczne w ścisłej zależności od uzasadniającego je prawdopodobieństwa. Z kolei tytułowi pajace po raz pierwszy pojawiają się w ramach przywołanej apoteozy florenckiej, by na dobre powrócić w poświeconej im operze, w której wszakże wszystko jest przeładowane nadmiarem sytuacji, mających na celu uatrakcyjnienie akcji (już na samym wstępie oglądamy między innymi pokaz breakdance, natomiast arii Cania towarzyszy wyłonienie się zza szklanej tafli grupy mimów, którzy całkowicie zaanektują symfoniczne intermezzo, przeobrażając je w numer akrobatyczno-choreograficzny). |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |