GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościWszystko o Donizettim (14)
Strona 12 z 14
W 1997 roku za sprawą Edity Gruberowej, znakomitej odtwórczyni partii tytułowej, przypomniano sobie o Marii di Rohan w Teatro San Carlo w Neapolu. Kolejne przedstawienia zrealizowano w 2001 roku w Genewie, 2011 w Bergamo, a w 2015 w Brnie. Wśród znawców tematu Maria di Rohan uchodzi za jedną z najbardziej dojrzałych oper Donizettiego. Bogactwo inwencji melodycznej, mistrzostwo faktury, dramatyzm wielu efektownych scen, to najbardziej podziwiane cechy tego dzieła. Nie bez racji mówi się, że pełna symfonicznego rozmachu uwertura do tej opery „przyniosłaby zaszczyt każdemu symfonikowi”. Co niestety, nie przekłada się w żaden sposób na jej popularność wykonań koncertowych.
Dyrygenci raczej omijają ją szerokim łukiem, częściej sięgając po sprawdzone i ograne uwertury do Napoju miłosnego, czy Don Pasquale. Donizetti w tym dziele, jak jeszcze w żadnym, przywiązywał wielką wagę do psychologicznego obrazu każdej z postaci dramatu, która przez to nabiera dramaturgicznej wyrazistości. Skomplikowana, bogata w liczne epizody, pojedynki, tajemne schadzki i ucieczki akcja dzieje się w Paryżu za czasów panowania Ludwika XIII i kardynała Richelieu. Maria di Rohan (postać historycznie autentyczna) dawna kochanka Riccardo hrabiego de Chalais, królewskiego faworyta, żona księcia Chevreuse, zostaje wplątana sieć intryg, której sprawcami są również jej były kochanek i aktualny mąż. Panowie nie wiedzą jeden o drugim i roli jaką spełniają w życiu Marii. W finale jednak mąż dowiaduje się o miłosnym związku żony z de Chalais, który ścigany przez ludzi kardynała Richelieu, popełnia samobójstwo. Jest też wersja, w której Chevereuse powodowany zazdrością zabija Chalaisa. W obu wersjach Maria prosi męża by ją pozbawił życia, ten jednak rzuca jej w twarz, że żyjąc w hańbie musi odpokutować swój grzech. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |