GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościWszystko o Donizettim (11)
Strona 12 z 12
Kolejny duet Io vi dico che partite to obraz chwili, w której Linda bezceremonialnie daje kosza nachodzącemu ją w paryskim mieszkaniu Markizowi. Wiele dramatyzmu zawarł kompozytor w finałowej scenie II aktu – A consolarmi affrettisi – No, non è ver, w której Linda dowiaduje się, że jej ukochany przygotowuje się do ślubu z inną kobietą, co sprawia, że popada w obłęd.
W trzeci akt wprowadza widza scena zabawy mieszkańców wsi – chór Viva! Viva! W taką atmosferę wprowadzają Pierotto i Antonio ogarniętą obłędem Lindę, za którą przyjechał też Carlo. Zdążył już zerwać zaręczyny z narzuconą mu przez matkę narzeczoną i pobiegł za ukochaną. Teraz przekonuje Prefekta do tego że matka już pogodziła się z tym, że Carlo kocha Lindę i wyraża zgodę na ich małżeństwo.
Jednak umysł Lindy nadal pozostaje zmącony, więc Carlo szuka wszelkich sposobów na to by Linda odzyskała pełnię umysłowych władz – aria E la voce che premiera. Wreszcie modlitwy wieśniaków i starania Carla odnoszą właściwy skutek Linda zaczyna rozpoznawać otoczenie i sytuację. Teraz już nic nie stoi na przeszkodzie małżeńskiego szczęścia Lindy i Carla – duet Di tue pene. Operę kończy piękny finał Compi o Ciel la nostra spece. Ważną rolę odgrywają w tej operze sceny z chórem, to one nadają wielu scenom pierwszego i trzeciego aktu sielski charakter. Można się o tym przekonać już na samym początku – chór wieśniaków Presti al Tempi, to obraz takiej właśnie pogodnej sielanki. W trzecim akcie na specjalną uwagę zasługuje dramatyczne Larghetto oraz piękna, pełna skupienia modlitwa śpiewana a cappella przez mieszkańców wioski. Adam Czopek |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |