Przegląd nowości

„Winterreise” Franza Schuberta w Opéra du Rhin w Strasburgu

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 14, grudzień 2017 19:13

W Die Wetterfahne, w którym dowiadujemy się o tym, że miejsce protagonisty w sercu ukochanej zajął ktoś inny, słyszymy niemalże gwizd wiatru i skrzypienie chorągiewki na dachu. Pieśni Gefror’ne Tränen i Ei Tränen przywołują wywołane cierpieniem łzy, którym brytyjski tenor przeciwstawia w Erstarrung rozgrzaną ponownie do czerwoności pasję miłosną. Bardzo szybko jednak powraca tragiczna rzeczywistość i po mistrzowsku przez śpiewaka uwydatniana rezygnacja i zmęczenie (Wasserflut czy Auf dem Flusse). W Irrlicht ulegamy hipnotycznemu i zwiastującemu rodzące się szaleństwo marszowi, Die Krähe zabarwione zostaje pewną dozą histerii, a Hoffnung symbolizuje już utratę wszelkiej nadziei.

Choć wykonane z niezwykłą intensywnością Einen Weiser sehe ich stehen zwiastuje nadchodzącą śmierć, to ten ostateczny odpoczynek jest bohaterowi natychmiast odebrany w Das Wirtshaus, pieśni łączącej tutaj pewną majestatyczność ze zgryźliwą ironią. Wreszcie kończąca cykl pieśń Leiermann może w interpretacji Padmore’a w równym stopniu symbolizować śmierć, co postać wiecznego żebraka, istotę permanentnie znajdującą się na marginesie życia. Niemalże nabożnie i w wielkim skupieniu wsłuchująca się w śpiew swego scenicznego partnera Mitsuko Uchida bezbłędnie wychwytuje wszelkie poetyckie subtelności i detale kolejnych pozycji programu, potrafiąc zarazem nadać akompaniamentowi każdej z nich indywidualny, niepowtarzalny i wręcz organiczny charakter. Jej artyzm w kreowaniu wyrazowego napięcia pomiędzy słowem i partią fortepianu wzbudza najwyższy podziw, co jest sprawą tym bardziej istotną, że Schubert przypisał przecież tym obu warstwom muzycznym równorzędne znaczenie. Ten wyjątkowy wieczór w Strasburgu pozostanie bez wątpienia na dłuższy czas w pamięci wzruszonych słuchaczy, którzy mieli przywilej i szczęście się owego dnia znaleźć na widowni miejscowej opery.

                                                                                           Leszek Bernat

• « poprz.
• nast. »