Przegląd nowości

O Stefanie Sutkowskim (1)

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 31, październik 2017 07:33

Jej premiera odbyła się w maju 1984 na festiwalu w Brighton w Wielkiej Brytanii; w niespotykanej jeszcze w 1848 roku w Europie formie dramatu muzycznego, odniosła prawdziwy sukces. Pokazano tam wówczas, również włączony do inauguracyjnej serii, pomysłowy spektakl trzech pantomim do muzyki Telemanna (Don Kichot), Bernardiniego Marcella de Capuy (Wesele Amora i Psyche) i Mozarta (Pantalone i Colombina).Wszystkie zresztą utwory przygotowywane na własną scenę miały premiery za granicą: Potajemne małżeństwo Cimarosy na festiwalu muzycznym w fińskim Turku (1983), Doktor i Aptekarz Karla D. von Dittersdorfa w Aschaffenburgu , a Wesele Figara Mozarta w Fuldzie w RFN (1984). Jedynie wieńczący otwarcie, i zamówiony specjalnie na tę okazję Bernadetty Matuszczak Prometeusz wg Ajschylosa miał prapremierę w Warszawie.

Rok 1986 był ważnym z innego jeszcze powodu: Stefan Sutkowski usankcjonował dotychczasowe poszukiwania muzykologiczne stabilizując Ośrodek Dokumentacji i Badań Dawnej Muzyki Polskiej Warszawskiej Opery Kameralnej. Jego pracami pokierował Tadeusz Maciejewski. Szczupła ekipa Ośrodka przeprowadzała kwerendy w wielu archiwach (głównie kościelnych) na terenie całego kraju. W miarę technicznych możliwości muzyczne zabytki inwentaryzowano i mikrofilmowano; sporządzono kartoteki. Warto przypomnieć poruszający tekst Maciejewskiego Utracone dziedzictwo (w wydawnictwie jubileuszu MACV, 2007): o wszystkim, co przepadło, z twórczości największych, jak Leopolity, Wacława z Szamotuł, Zieleńskiego, Jarzębskiego, i o zbiorach kościelnych i klasztornych, z których nie została ni jedna nuta. Okazuje się, że ubolewał nad tym już Józef Elsner pisząc o stratach wynikłych „z pierwszego podziału kraju” , czyli ciągnących się od 1772 roku! Maciejewski dołączył tam inwentarz ponad 500 (!) muzykaliów kapeli oo. Karmelitów Trzewiczkowych w Krakowie „Na Piasku” z lat 1665-1684; ocalał tylko inwentarz... Niemało ważnych odkryć dokonała Barbara Przybyszewska-Jarmińska – w tym, przeważnie w Berlinie, dzieł Marcina Mielczewskiego. Dzięki temu jego Opera omnia można było wydać – w powołanym (1991), prywatnym „Sutkowski Edition Warsaw” - i nagrać, w uruchomionej przy Fundacji „Pro Musica Camerata” (1992) firmie płytowej (6-płytowy album PMC 017, 020/021/22, 026/027, 2000). Niespełnionym marzeniem Sutkowskiego pozostało odszukanie muzyki drammi per musica (znamy tylko streszczenia librett), granych na Zamku Królewskim w epoce Wazów (1635-1648). Odnalazł się tylko dialog Satyra i Koryski, czyli scena komiczna Satiro e Corisca Tarquinia Meruli z ok. 1626 roku – Włocha bywałego w Warszawie. Dialog wykonano na festiwalu Ad hymnos, ad cantus (1996), a później w kapitalnym ujęciu scenicznym (2004).

                                                                                Małgorzata Komorowska

                                                                                (druga część za tydzień)

• « poprz.
• nast. »