GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościEfektowne „Opowieści Hoffmana” w Krakowie
Strona 4 z 5
Podobnie jest w przypadku Muzy, która na oczach widzów przeistacza się w Niklausa, powiernika towarzyszącego Hoffmannowi w jego miłosnych przygodach. W finale Niklaus wraca do swojej pierwotnej roli Muzy. W wyrównanej i dobrze dobranej obsadzie na pierwszy plan wysuwają się dwie panie. Katarzyna Oleś-Blacha zmierzyła się z czterema rolami naraz; była mechaniczną Olimpią, chorą Antonią, uwodzicielską Giuliettą oraz primadonną Stellą.
Atutem jej kreacji są: swoboda emisji, pewność prowadzenia frazy i precyzją karkołomnych koloraturowych pasaży, które w jej ujęciu nie są czystym popisem wokalnej techniki, ale służą pogłębieniu obrazu kreowanej bohaterki. Klasą samą dla siebie okazała się dysponująca pięknie brzmiącym, o bogatej i fascynującej barwie, mezzosopranem Monika Korybalska w podwójnej partii Muzy i Niklasa.
Również Mariusz Godlewski w poczwórnej roli radcy Lindorfa, nieco szalonego wynalazcy Coppeliusa, doktora Miracle i kapitana Dapertutto, pracowicie, z pełnym przekonaniem i odrobiną filozoficznej zadumy i dystansu, wykreował demoniczny obraz swoich ponurych bohaterów. Wykonawcą czterech partii był też Krzysztof Kozarek, któremu za role Andrésa, Cochenille, Frantza i Piticchinaccio należą się wielkie brawa. Na koniec zostawiłem sobie przyjemność omówienia kreacji Dominika Sutowicza, który z pełnym powodzeniem pokonał ogrom trudności partii tytułowego bohatera, prezentując przy tym mocny głos prowadzony z dużą swobodą oraz prawdziwą pasję i właściwą ekspresję w wokalnym kreśleniu postaci swojego bohatera. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |