Przegląd nowości

Sonoria i gongoria

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 21, wrzesień 2017 15:55

Był to więc prawdziwy muzyczny przekładaniec przyrządzony z maestrią i humorem. Kompozytorowi wydawało się, że w tym tutti orkiestry ktoś usłyszy świst, gdy skrzypek machnie gwałtownie smyczkiem, albo perkusiści będą wywijać kolorowymi plastikowymi rurami. Takie same nadzieje wiązał z fletami bez główek i klarnetami bez ustników. Naiwność ta jednak miała przynajmniej jakieś odprężające znaczenie wizualne, a poza tym użycie w tytule słowa RURA czy też RURY też zobowiązywało.

Do utworów z sensem zaliczyłabym jeszcze Michela van der Aa koncert na klarnet solo, zespół i ścieżkę dźwiękową o nazwie Hysteresis, co ma oznaczać układ zależny zarówno od aktualnego otoczenia, jak i stanów poprzedzających.  To można rozumieć na milion sposobów, jako wszystko albo nic, ale sama muzyka, realizowana zresztą przez świetnego solistę Michele Marelli’ego była ciekawa, jakby dziwnie post-neoklasyczna, będąca jakby pokłosiem Bartoka czy Strawińskiego, z naturalnie rozwijającą się narracją i logiczną agogiką, postharmonią i postkontrapunktem. Sonorystyczne zgrzyty i gongi nie były w stanie zepsuć tego wrażenia.

                                                                       Joanna Tumiłowicz

• « poprz.
• nast. »