Przegląd nowości

40 Międzynarodowe Dni Muzyki Karola Szymanowskiego bliskie ideału

Szczegóły

Opublikowano: środa, 23, sierpień 2017 14:00

Koncert rozpoczęła Etiuda b-moll op. 4 nr 3 Karola Szymanowskiego, grywana w filharmoniach najczęściej w opracowaniu Grzegorza Fitelberga na orkiestrę symfoniczną. Tutaj zabrzmiała niemniej pięknie w aranżacji Agnieszki Duczmal na orkiestrę smyczkową. Po niej Anna Duczmal-Mróz poprowadziła dzieło Feliksa Nowowiejskiego Pożegnanie Ellenai na klarnet, orkiestrę smyczkową i głos recytujący. Kompozycja ta, miejscami liryczna a miejscami epatująca patosem, zabrzmiała po raz pierwszy w Zakopanem z okazji przypadającej w tym roku 140. rocznicy urodzin Feliksa Nowowiejskiego. Podniosły ton poezji Juliusza Słowackiego sugestywnie podanej przez Grzegorza Eckerta oraz gra znakomicie dysponowanego klarnecisty Romana Widaszka wprawiła wszystkich w kontemplacyjny nastrój, którego przedłużeniem było Concerto-Notturno na skrzypce (solista Jarosław Żołnierzyk, koncertmistrz Orkiestry) i orkiestrę smyczkową Mikołaja Góreckiego (syna Henryka Mikołaja). Kompozycja ta przypomniała entuzjazm wywołany prawykonaniem Trio Concerto na klarnet, róg, fortepian i orkiestrę smyczkową Mikołaja Góreckiego, podczas finałowego koncertu festiwalu w roku 2015.

Festiwal 2017 również miał „swe” światowe prawykonanie – był nim utwór Jerzego Kornowicza Sceny z Witkacego. Słynący  z  kontrowersyjnych pomysłów kompozytor, łączący często muzykę z literaturą i trans-gatunkowością skomponował utwór na smyczki, instrumenty tradycyjne, głosy i akcję teatralną. Przed wykonaniem przedstawił ideę, która legła u podstaw kompozycji: zamiarem było oddanie stanów ekspresyjnych wizji Witkacego – oryginalnego twórcy, filozofa i teoretyka sztuki w kontekście stereotypów góralszczyzny. To na wskroś nowoczesne dzieło, zgodnie z intencją autora zaskoczyło słuchaczy – nieczęsto widzi się muzyków orkiestrowych używających głosu i nietypowego instrumentarium w postaci  janczarów, biczy, okaryn i fletni. Niekonwencjonalny utwór oddawał swoistą oryginalność i chaos myśli Witkacego, a zakopiański koloryt kompozytor osiągnął poprzez użycie krowich dzwonków i wplecenie okrzyków „hej” do warstwy dźwiękowej dzieła.

Zwieńczeniem finałowego koncertu było wykonanie Obrazków z wystawy Modesta Musorgskiego – dzieła, które w kongenialnej instrumentacji Maurice Ravela jest sztandarową pozycją orkiestr symfonicznych na całym świecie. Aranżacja na orkiestrę smyczkową nie może konkurować z  bogactwem barw orkiestry symfonicznej, ale w każdym razie pozwala dostrzec możliwości, jakie drzemią w tym wspaniałym dziele fortepianowym rosyjskiego kompozytora XIX wieku. Agnieszka Duczmal, autorka aranżacji wspaniale poprowadziła swoją orkiestrę wzbudzając zachwyt zakopiańskiej publiczności. Mimo późnej pory, słuchacze niemilknącymi brawami wymusili jeszcze trzy bisy, prowadzone na przemian przez obie dyrygentki.

Kończąc relację z tegorocznego festiwalu nie mogę się oprzeć podsumowaniu ich słowami  największego uznania dla Towarzystwa Muzycznego im. Karola Szymanowskiego, za pomysłowość i uczynienie z Dni Muzyki Karola Szymanowskiego wielkiego wydarzenia artystycznego, godnego imienia największego po Chopinie kompozytora polskiego. Były one wszak centralnym wydarzeniem obchodów 40-lecia Towarzystwa obok wielu innych wydarzeń m.in. wystaw Uzdrowisko Zakopane, Polskie Davos, kolorowych grafik Joanny Tumiłowicz inspirowanych oratorium Stabat Mater Szymanowskiego, projekcji filmu w Kinie „Miejskim” Powrót Rogera... czyli ...Zdarzyło się w Palermo 11 lutego '92, zaś na dni 1-5 października zaplanowana została Międzynarodowa Konferencja Naukowa Karol Szymanowski w kulturze XX i XXI wieku Chapeau bas!

                                                                              Karol Rafał Bula

• « poprz.
• nast. »