Przegląd nowości

Bard Music Festival (11-20 sierpnia) w Annandale-on Hudson w stanie Nowy Jork

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 21, lipiec 2017 10:47

Jak jednak świadczą pieśni Rachmaninowa czy utwory fortepianowe Brahmsa, Scriabina czy Fauré, wpływ zaawansowanej chromatyki i innowacji melodycznych wywodzących się z muzycznego języka Chopina był o wiele głębszy. Program 11 „Chopin’s Influence” („Pod wpływem Chopina”) eksploruje tę trwałą spuściznę, by zakończyć się ostatnim kameralnym utworem samego Chopina – Sonatą wiolonczelową g-moll, o którą kompozytor poprosił na łożu śmierci.

Mimo, że Chopin był jednym z wiodących przedstawicieli Romantyzmu, w wielu aspektach reprezentował go jednak mniej wydatnie niż najważniejszy paryski kompozytor tego okresu i przez jakiś czas przyjaciel Berlioz. Podejście tych dwóch kompozytorów było biegunowo różne. Berlioz był jednym z nielicznych kompozytorów nie komponujących przy klawiaturze; Chopin tworzył muzykę wyłącznie przy fortepianie. Podczas gdy Berlioz uczynił orkiestrację centrum swoich zainteresowań i opublikował wpływowy traktat na jej temat, chopinowskie orkiestracje często są uważane za zbyteczne. Podobnie było z ich muzycznymi upodobaniami: Chopin preferował Bacha i Mozarta i starał się unikać opisowych tytułów czy pozamuzycznych komentarzy; Berlioz zaś wolał Beethovena, był pionierem muzyki programowej i często opierał się na inspiracjach z literatury. Ostatni koncert tego sezonu ilustruje wszystkie te różnice. Program 12 „Shared Passions, Different Paths” („Wspólne pasje, różne drogi”) składa się z dwóch współczesnych sobie utworów orkiestrowych, z których każde jest charakterystyczne dla swojego twórcy. W delikatnie wzniosłym Andante spianato i Wielkim Polonezie Es-dur dominacja fortepianu nie ulega wątpliwości już od pierwszych taktów surowego, pozbawionego akompaniamentu początku. Dla kontrastu, Roméo et Juliette Berlioza jest monumentalnym, Beethovenowskim chorałem symfonicznym, bliskim szekspirowskiemu oryginałowi; utwór rozpisany jest na dwójkę solistów, orkiestrę i rozszerzony skład orkiestry. W tym zestawieniu przeciwieństw obydwa utwory reprezentują najlepsze cechy Romantyzmu i stanowią znakomity finał dla ambitnego i pogłębionego programu festiwalu w Bard.

Wydarzenia towarzyszące i planowana publikacja

Obok dwunastu koncertów planowany jest specjalny wieczór z New York Wind Symphony w programie łączącym dzieła dwóch współczesnych Chopinowi paryskich kompozytorów – Petite symphonie Gounoda oraz Grande symphonie funèbre et triomphale Berlioza – oraz koncert, którego kuratorami są muzycy Bard Music West, poświęcony inspiracjom Chopina. Prócz dwóch dyskusji panelowych dostępnych bezpłatnie – „Chopin: Real and Imagined” („Chopin prawdziwy i wyimaginowany”) i „The Piano in Society, Culture, and Politics” („Fortepian a społeczeństwo, kultura i polityka”) – każdy z dwunastu koncertów poprzedzony będzie informacyjną prelekcją, wyjaśniającą kontekst tematyczny programu. Ponadto w Spiegeltent będą miały miejsce imprezy: John Cage’s Musicircus (13 sierpnia); przedstawienie kabaretowe, w którym wystąpią Rebecca Havemeyer, Dane Terry i Christeene (12 sierpnia); wystąpi również gospodarz poprzednich festiwali pan+i Justin Vivian Bond (19 sierpnia).

Od początku istnienia Bard Music Festival, zainaugurowanego w latach 1990 przez „Brahms and His World”, wydawnictwo Princeton University Press przygotowuje co sezon publikację towarzyszącą festiwalowi, zawierającą eseje oraz przetłumaczone materiały dokumentalne związane z kompozytorem, któremu poświęcony był festiwal i środowisku, w jakim się on obracał. Redaktorami następnego tomu tej serii są badacze-rezydenci: Halina Goldberg, autorka książki Music in Chopin’s Warsaw (Muzyka chopinowskiej Warszawy) oraz Jonathan Bellman, który niedawno opublikował tom Chopin’s Polish Ballade: op. 38 as Narrative of National Martyrdom (Polska ballada Chopina: op. 38 jako opowieść o narodowym męczeństwie).

• « poprz.
• nast. »