Przegląd nowości

Dwudziestolecie letnich festiwali Opery Krakowskiej

Szczegóły

Opublikowano: środa, 19, lipiec 2017 21:51

Na szczęście przedstawienie obronili śpiewacy, a zwłaszcza panie, bo w ostatecznym rezultacie to na nich spoczywa ciężar przychylnego nastawienia publiczności, a udana inscenizacja może ich tylko, co najwyżej w tym wspomóc. Korzystnym okazało się zastępstwo Iryny Shytynskiej w tytułowej  roli. Jej mezzosopran pewnie brzmiący w górze skali, a przy tym posiadający ekspresyjny tembr w rejestrze piersiowym, czyni wiarygodną postać zmysłowej Cyganki.

O klasie śpiewaka decyduje jednak nie tylko efektowne wykonanie słynnych arii, ale przede wszystkim muzykalność, czyli między innymi umiejętność właściwego kształtowania frazy i jej starannego wykończenia, czego dowody dała artystka między innymi w kwintecie Oui, nous avons besoin de vous! z drugiego aktu. Wyjątkowe wrażenie wywarła w jej ujęciu aria „z kartami” En vain, pour éviter les réponses amères, wymagająca głównie interpretacyjnej dojrzałości i zdolności przykucia uwagi słuchacza.

Wioletta Chodowicz w partii Micaëli znacznie wysubtelniła swoją sztukę wokalną. Zniknęło wibrato i nadużywanie dynamiki w górnym rejestrze, pojawiła się za to kultura śpiewu, polegająca między innymi na operowaniu mezza voce, a także filowaniu, czyli ściszaniu dźwięku, co zaprezentowane zostało w arii Je dis que rien ne m'épouvante z trzeciego aktu.

• « poprz.
• nast. »