Przegląd nowości

Dobra zmiana Zenona Laskowika

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 05, czerwiec 2017 07:00

Zenon Laskowik od niepamiętnych czasów związany jest z Poznaniem, ale urodził się na Białorusi w ostatnich dniach wojny, maturę zdawał w Międzyrzeczu, a Akademię Wychowania Fizycznego ukończył już w Poznaniu. Wtedy zobaczyłem go po raz pierwszy w uczelnianym kabarecie „Klops”. Był instruktorem sportowym na obozach studenckich w Rowach, którymi wówczas kierowałem. Zamiast prowadzić poranną gimnastykę, chodził od namiotu do namiotu opowiadając słynną później Mamuśkę, czym rozbudzał i rozbawiał brać studencką lepiej, niż jakimikolwiek ćwiczeniami fizycznymi.

Wkrótce potem z Krzysztofem Jaślarem założyli kabaret „Tey” działający początkowo w ramach Estrady Poznańskiej, gdzie byłem wówczas kierownikiem artystycznym. Przygarnęli do siebie Żuża Zembrzuskiego, wieloletniego teatralnego epizodystę, którego znał i kochał cały Poznań za pozasceniczną osobowość, specyficzny lokalny dowcip i kilka monologów w poznańskiej gwarze, recytowanych przy każdej okazji.

W swej długiej karierze Laskowik – poza Jaślarem i Żużem – współdziałał z Januszem Rewińskim, Bogdanem Smoleniem (niezrównany duet kabaretowych przeciwieństw), a po latach z Jackiem Fedorowiczem i Waldemarem Malickim (znakomita „Filharmonia Dowcipu”).W Poznaniu grywał kolejno na Masztalarskiej, w sali teatralnej dawnego WZ, w kinie Apollo, a obecnie w Teatrze Muzycznym przy ul. Niezłomnych.

Swymi nowymi programami nie rozpieszcza zbytnio wielkopolskich krajan, pojawiając się nad Wartą najwyżej raz w miesiącu. Czyni to po kilkunastoletniej przerwie w karierze, kiedy to dla relaksu, kontrastu i terapii postanowił zostać listonoszem.

Co jest istotą sztuki uprawianej przez tego niezwykłego artystę? Niewątpliwie unikalny talent w obserwowaniu ludzi, otoczenia i szerszych zjawisk społecznych, a następnie fenomenalna zdolność prezentowania tego wszystkiego poprzez pryzmat dowcipnych monologów, scenek i skeczy.

Powie ktoś, że czynią tak niemal wszyscy artyści kabaretowi. Ale u Laskowika zamiar rozbawienia publiczności podparty jest głębszą refleksją, błyskotliwymi skojarzeniami, a przede wszystkim tak cennymi przymiotami osobistymi, jak spontaniczna umiejętność nawiązywania kontaktu z widzem, chwilami satyra ostra, ale zawsze równoważona poczuciem taktu i umiaru.

• « poprz.
• nast. »