GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościPod znakiem Kaiji Saariaho i wiolonczeli
Strona 4 z 8
Kolejnego dnia usłyszeliśmy NoaNoa, rozbudowany utwór na flet, wzbogacony o warstwę elektroniki, którego tytuł zainspirowany został przez drzeworyt Paula Gauguina. Wyjątkowo dynamiczną, a zarazem zwartą okazała się kompozycja Lustra na flet i wiolonczelę, w którym obydwa instrumenty wchodzą w interakcje, między innymi lustrzane za sprawą wykorzystania techniki imitacyjnej, współzawodnicząc ze sobą o nadawanie kierunku muzycznemu przebiegowi.
W obydwu zjawiskowa Marieke Franssen wzbogacała grę na flecie o szept, w pierwszym przypadku zwerbalizowany, któremu towarzyszyło ponadto uderzanie o klapki, w drugim godnego siebie partnera znajdując w osobie holenderskiego wiolonczelisty Stephana Hebera. Z koeli znacznej satysfakcji estetycznej dostarczył w jego interpretacji Bleuelein Jukki Tiensuu na amplifikowaną wiolonczelę, wykonywany wyłącznie bez użycia smyczka, techniką pizzicato.
Przemieszczenia islandzkiej kompozytorki Anny Thorvaldsdottir rozwijają się natomiast pomiędzy rozszerzoną artykulacją i dyskretną preparacją instrumentu, wytwarzającymi matowe brzmienia i efekty szmerowe, a tradycyjnymi, czyli konwencjonalnymi sposobami wydobywania wielobarwnego dźwięku, właściwymi dla barokowej wiolonczeli Bacha, czy też romantycznej. Paradoksalnie największym, jak na muzykę współczesną, zdyscyplinowaniem formalnym wyróżniało się Deploratio II pochodzącego z Andaluzji hiszpańskiego kompozytora José Marii Sánczhez-Verdú. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |