Przegląd nowości

Benefis dyrygencki Antoniego Wita

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 10, kwiecień 2017 11:42

Występ 1 kwietnia krakowskich filharmoników pod dyrekcją Antoniego Wita bynajmniej do primaaprilisowych nie należał. Symfonia D-dur „Praska” KV 504 jest nietypowa z dwóch powodów. Mozart zazwyczaj przechodził od razu ad rem, a więc sonatowego allegra, tu jednak, na sposób Haydna, poprzedza go wolnym wstępem utrzymanym w tempie Adagia.

Po drugie brakuje menueta w charakterze trzeciego ogniwa. Mozart, ujmując rzecz słowami Mahlera, pod batutą Antoniego Wita wznosi może jeszcze nie tyle świat, co okazałą rezydencję klasycystyczną, zgodnie z obowiązującą w tamtej epoce zasadą decorum, czyli stosowności, dbając o odpowiednie wyważenie proporcji i muzycznych afektów. Antoni Wit nadał więc dziełu nieco monumentalny rys, traktując je poniekąd jako wprowadzenie do symfoniki brucknerowskiej, mającej nastąpić po przerwie. Pierwszy, nieomal rokokowy temat, za swoim nawrotem zagrany został w lżejszej dynamice, w pełni odsłaniając urodę swego rysunku melodycznego. Właśnie odwołanie się do różnicowania odcieni natężenia dźwięku pozwoliło wydobyć cały zawarty w tej partyturze wdzięk.

• « poprz.
• nast. »