Przegląd nowości

„Idomeneo” z MET, czyli pod znakiem muzykalności

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 27, marzec 2017 21:03

Zarazem jednak, nawet tak skonwencjonalizowany gatunek jak opera, posiada granice w tym względzie i współcześnie na potrzeby spektakli teatralnych prosiłoby się obsadzać w tych partiach tak licznych już kontratenorów w celu uwiarygodnienia scenicznego wizerunku postaci, wykonywanej pierwotnie przez kastrata, a więc mężczyznę. Neptunowi swego głębokiego basa użyczył Eric Owens, będący równocześnie gospodarzem transmisji tego wieczora do kin na świecie (obejrzane 25 marca w krakowskim kinie „Kijów”, należącym do sieci Apollo Film).

Galerię personae dramatis uzupełniali Alan Opie jako Arbace, którego partia ogranicza się wszakże do jednej arii oraz rozbudowanego accompagnata, oraz Noah Boetge w roli Arcykapłana, zwłaszcza postaciowo przydającego mu znacznej grozy. Jean-Pierre Ponnelle rozegrał akcję w dekoracjach swobodnie nawiązujących do antyku (od czasu do czasu pojawiająca się w głębi gigantyczna maska Neptuna), natomiast kostiumy należą do epoki powstania opery, a więc współczesnej Mozartowi (poza tunikami wyrzuconych na brzeg Idomenea i jego towarzyszy w pierwszym akcie).

Oprócz wspomnianego kostiumu Elektry, uwagę zwracał strój tytułowego bohatera w trzecim akcie, utrzymany w fioletowej tonacji, podobnie jak pozostałych dostojników, tworząc w sumie wyszukaną kolorystycznie kompozycję.

                                                                           Lesław Czapliński

• « poprz.
• nast. »