Przegląd nowości

„La forza del destino” („Moc przeznaczenia”) Verdiego w Operze Śląskiej

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 27, marzec 2017 21:02

Istnieje tylko 12 studyjnych nagrań „Mocy przeznaczenia” (nie liczę DVD z rozmaitych, często przeciętnych albo irytujących z powodu nieokiełznanej pomysłowości reżyserów, spektakli), oraz prawie 30 dźwiękowych nagrań z przedstawień i koncertów radiowych (głównie RAI, czyli Radia Włoskiego). Mam wszystkie.

Trzeba jasno powiedzieć, że do właściwego obsadzenia pięciu głównych partii w „Mocy przeznaczenia” potrzeba po prostu pięciorga najlepszych śpiewaków na świecie i w całej historii wykonań zdarzyło się to tylko parę razy. Ideał Leonory to: Renata Tebaldi, Leontyne Price i Martina Arroyo. Bliskie doskonałości były: Zinka Milanov, Antonietta Stella, Anita Cerquetti, Montserrat Caballe i Mirella Freni. Maria Callas w nagraniu z 1954 roku, a więc u szczytu formy wokalnej, miała problemy z powtarzającym się w tej partii często dwukreślnym „h”, czyli „si naturale”, bardzo niewygodnym dla wielu sopranów, u niej nadmiernie rozwibrowanym.

To, co w bytomskim spektaklu pokazała Ewa Biegas, budzi najwyższy szacunek, a nawet podziw. W istocie ta świetna śpiewaczka nie ma głosu na Leonorę. To partia dla Niej o numer za duża, bo nie dysponuje sopranem lirico spinto, czyli liryczno-dramatycznym z akcentem na dramatyzm. Brzmiała cudownie i wzruszająco we wszystkich fragmentach lirycznych (np. „La vergine degli angeli”, „Pace. pace mio Dio”), ale w górze skali zamiast rozkwitać jej głos ścieśniał się i stawał się ostry.

• « poprz.
• nast. »