Przegląd nowości

Krakowskie Schubertiady

Szczegóły

Opublikowano: środa, 01, marzec 2017 16:58

I po 38 latach wspomniana msza powróciła na afisz krakowskiej Filharmonii, tym zarazem za sprawą czeskiego kapelmistrza Tomáša Braunera. Podobnie jak wtedy był to koncert hybrydowy. Wówczas w utworze Gärtner wystąpili Niebiesko-Czarni, teraz występy muzyków poprzedziła Ewa Lipska. Już swego czasu pisałem, co myślę o tego rodzaju zestawieniach. Poza wszystkim duża widownia, oczekująca czegoś innego, nie służy odpowiedniej atmosferze dla spotkania z poetą i jego wierszami. Co prawda w Związku Radzieckim tego rodzaju imprezy urządzano na stadionach, w Turcji podobno na wieczory autorskie ściągają tłumy, a wybitny reżyser Ferzan Özpetek po premierze w Rzymie swego Hamamu czytać miał wiersze Wisławy Szymborskiej. Muszę jednak uczciwie przyznać, że artystka ulepszyła dykcję, a także zaprezentowane myśli o muzyce i wiersze były bardziej à propos tego, co miało nastąpić po nich, skoro niebawem Pani Schubert z wierszy Ewy Lipskiej miała spotkać się z Panem o takim samym nazwisko, którego kompozycję potem zagrano.

W Credo Schuberta więcej jest z kornej i skupionej modlitwy trydenckiego, kontrreformacyjnego triumfalizmu. Zaczyna się mezzoforte. Do głosu dochodzi też przyrodzony temu kompozytorowi żywioł pieśniarski, zwłaszcza w tercecie Et incarnatus est, którego znaczną część wypełnia nieomal belcantowe duettino tenorów, w którym szlachetnie posługiwali się kantyleną Przemysław Borys i Bartłomiej Chorąży, który momentami starał się nawet wybijać na pierwszy plan. Crescenda w Et resurrexit uwypuklały przywoływane w tekście nadprzyrodzone zdarzenia, zbyt solennie zabrzmiała zaś końcowa fuga jakby dyrygent chciał nadrobić patos wyznania wiary. W Credo Schuberta więcej jest z kornej i skupionej modlitwy niż kontrreformacyjnego triumfalizmu trydenckiego wyznania wiary (zresztą Schubert usunął wyimek poświęcony kościołowi, a skupił się na przekazie ewangelijnym).

• « poprz.
• nast. »