Przegląd nowości

„Żydówka” Halévy’ego w Opéra national du Rhin w Strasburgu

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 09, luty 2017 07:45

Ową przemoc odczuwamy niemalże fizycznie za sprawą krążących po sali i przeciskających się pomiędzy rzędami chórzystów – tłumu, który pod koniec aktu pierwszego kpi i szydzi z praktycznie już nie słyszalnych z tego powodu solistów. Również wśród poruszonych i niemalże fizycznie włączonych w akcję widzów Rachel zaśpiewa w stanie wzburzenia - przerywanego napadami histerycznego śmiechu - swą znaną romancę „Il va venir”, podobnie jak biorący nas za świadków Eleazar - słynną arię „Rachel, quand du Seigneur”.

Niektóre epizody utrzymane są niemalże w stylu burleski, jak pojawienie się na święcie Paschy pijanej księżniczki Eudoksji z pistoletem w ręku czy jej dialog z rywalką Rachelą nad łóżkiem śpiącego obiektu ich miłości: Leopolda. To zderzenie szyderstwa i kpiny z rozgrywającą się tragedią i przemocą sfanatyzowanego tłumu, dążącego do egzekucji żydowskiego złotnika i jego przybranej córki Racheli (w rzeczywistości uratowanej przezeń podczas rzezi Rzymu córki kardynała Brogni), nadaje ich męczeństwu jeszcze bardziej dramatyczną wymowę.

Samą scenę śmierci tej dwójki protagonistów Konwitschny utrzymuje w podniosłym nastroju, ubierając ich w stroje nowożeńców, tak jakby opuszczenie okrutnego świata otwierało przed nimi jasną i szczęśliwą perspektywę wyzwolenia. Z ta porażającą i pomimo kontrowersyjnych pomysłów bezbłędnie skonstruowaną wizją sceniczną nie do końca współgra sposób prowadzenia orkiestry przez Jacques’a Lacombe’a.

• « poprz.
• nast. »