Przegląd nowości

Valletta International Baroque Festival 2017 (Malta)

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 10, luty 2017 20:59

Zaś następnego dnia w Konkatedrze św. Jana francuski ansambl Correspondances pod dyrekcją Sébastiena Daucé interpretował Motety Henry du Monta oraz Te Deum Marc-Antoine’a Charpentiera. Niewątpliwie atrakcyjnym projektem była przywieziona przez Centrum Muzyki Barokowej w Wersalu parodia opery Jean-Baptiste Lully’ego - z udzialem marionetek oraz instrumentalistów i śpiewaków - zatytułowana „Atys en folie (Parody with Puppets)”. Tego samego dnia wieczorem w Kościele Najświętszej Marii Panny Dunedin Consort zaprezentował kompozycje Johanna Christopha Bacha i Jana Sebastiana Bacha ułożone w program „Cantatas for the Soul”. Utwory tego ostatniego (Suity nr. 1, 3, 4, 6) wypełniły również kolejne spotkanie z publicznością, tym razem „zwabioną” wymownym tytułem „Bach and the Spirit of the Dance”. Nie miałem możliwości uczestniczyć w tych koncertach, a pierwszym wydarzeniem, na jakie dotarłem do Valletty, był występ zespołu Hathor Consort utworzonego w 2012 roku przez austriacką gambistkę Romine Lischke.

Wraz z belgijskim kontratenorem Marnixem de Catem (jednocześnie dyrygentem, organistą i perkusistą) zmierzył się on z utworami napisanymi na głos i zespół viol da gamba przez takich kompozytorów angielskich jak: Richard Farrant, Robert White, William Cobbold, Robert Parson, William Byrd, John Dowland i Orlando Gibbons. Wyjątkowo interesująco wypadła interpretacja utworów Byrda, u którego klasyczna polifonia imitacyjna bardziej służy wiernemu przekazaniu sensu słów wykorzystywanych wierszy niż dokonywaniu ich bezpośredniej ilustracji. Ponadto wszystkie pozycje programu doskonale pokazały, w jaki sposób ich twórcy próbowali łączyć cechy włoskiego madrygału z modnym w tamtym czasie stylem angielskim. Mocnym punktem całego wykonania był świetnie prowadzony, precyzyjny, a zarazem elastycznie plastyczny i doskonale brzmiący głos Marnixa de Cata. Cenną inicjatywą okazało się zaproszenie na Festiwal zespołu z Associazione Musicale Giacomo Carissimi z Rzymu, który pod dyrekcją muzyczną Chiary Migliari zaprezentował humorystyczny, a zarazem inteligentnie skonstruowany spektakl zatytułowany „Rousseau i La Serva Padrona”. Pomysł owego intrygującego przedsięwzięcia polega na wystawieniu znanego intermezzo Pergolesiego La Serva Padrona niejako wkomponowanego w napisaną specjalnie na tę okazję przez Dorę Liguori sztukę teatralną, nadającą owemu intermezzo nowy sens i umieszczającą go w innej perspektywie historycznej i literackiej. Otóż wiadomo, że to właśnie wystawienie tej kompozycji Pergolesiego w Operze Paryskiej w 1752 roku wywołało gwałtowne starcie pomiędzy zagorzałymi obrońcami muzyki francuskiej i zwolennikami otwarcia się na inne horyzonty muzyczne, zwłaszcza włoskiej proweniencji. 

• « poprz.
• nast. »