Przegląd nowości

Wskrzeszenie zapomnianej opery Antonio Sacchiniego we Francji

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 31, styczeń 2017 13:11

Do Paryża został zaproszony przez królową Marię Antoninę zaraz po wyjeździe Glucka i to właśnie on przejął w pewnym sensie po tym ostatnim rolę przeciwnika Picciniego. Niezależnie jednak od rywalizacji pomiędzy ową dwójką włoskich kompozytorów, trzeba podkreślić, że to oni ożywili nieco już skostniałą barokową tragedię liryczną we Francji, wnosząc do niej wiele elementów włoskiej gramatyki muzycznej. Widać to zresztą wyraźnie w Chimène ou Le Cid, zręcznie przeplatającym akompaniowane recytatywy o mocnym wydźwięku dramatycznym – były one specjalnością Sacchiniego - z licznymi arioso, paroma ariami da capo czy rozbudowanymi interwencjami - zwłaszcza w drugim akcie - chóru.

Prowadzący przedstawienie rzeczonej opery w podparyskim Théâtre de Saint-Quentin-en-Yvelines Julien Chauvin i odpowiedzialna za realizację sceniczną reżyserka Sandrine Anglade (która ma już w swoim dorobku wystawienie oryginalego dramatu Corneille’a) postanowili pokazać dzieło Sacchiniego w całości, bez antraktu, decydując się jedynie na opuszczenie końcowego baletu. Można tu mówić o powtórnej kreacji Chimène ou Le Cid, ponieważ realizatorzy przedstawienia pracowali tu na nowej, specjalnie na tę okazję przez wspomniane Centrum Muzyki Barokowej w Wersalu przygotowanej edycji partytury. Dzięki niej możemy zachwycić się wyjątkowo teatralnym charakterem tej dynamicznej i pełnej życia muzyki, w której instrumenty wydają się przywoływać wzburzone emocje i wewnętrzne zmagania protagonistów, zaś łamiące się, zderzające ze sobą, oddające stany wahania czy powstrzymywany płacz głosy prowadzą na przemian tragiczną narrację. Reżyserka wyznaje, że owa interakcja pomiędzy orkiestrą i głosami zadecydowała o kształcie proponowanej przez nią wizji scenicznej. Otóż podzieleni na dwie grupy muzycy są rozmieszczeni po obu stronach sceny i stanowią integralną część spektaklu, odgrywając w ten sposób ważną rolę w opowiadanej historii.

• « poprz.
• nast. »