Przegląd nowości

„Jenufa” Leoša Janáčka w Teatrze Wielkim w Poznaniu

Szczegóły

Opublikowano: środa, 09, marzec 2016 06:33

Hermanis mówi otwarcie, że w operze szuka piękna i dlatego parę lat temu porzucił jako reżyser teatr dramatyczny. Piękno w operze narzuca sama muzyka, która jest jego synonimem. To pogląd przez wielu zapomniany bądż celowo wręcz odrzucany, ale mnie osobiście bardzo bliski. Kocham muzykę operową, bo jest piękna (z nielicznymi wyjątkami).

Hermanis bardziej nawet niż przez reżyserię wypowiada się przez scenografię, tworząc  sugestywne obrazy wyrażające to, co zawarte jest w muzyce i tekście libretta.

Pierwszy i trzeci akt opery pokazują nam barwne morawskie kostiumy ludowe, przepięknie stylizowane, a w tle festiwal obrazów jednego z najsłynniejszych morawskich malarzy modernizmu, Alfonsa Muchy, w formie projekcji. Jest jeszcze trzecia płaszczyzna: balet poruszający się w układach przypominających Niżyńskiego z oryginalnej choreografii „Święta Wiosny” Strawińskiego. W ponurym akcie II jesteśmy w wiejskiej chacie Kościelnichy, gdzieś w latach 70-tych ubiegłego wieku (na stole stoi staroświecki już dzisiaj telewizor).

• « poprz.
• nast. »