Przegląd nowości

Kochany Józku …

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 24, sierpień 2015 13:30

Od wielu lat pozostaję w gronie ludzi, do którego również Ty należysz. Droga nam jest polska sztuka operowa, jej miejsce w światowych dziejach opery, jej bogata przeszłość, a zwłaszcza troska o dzień dzisiejszy i przyszłość polskich scen operowych.

Witając Cię wielokrotnie  w teatrach którymi kierowałem, używałem określeń typu „dziekan polskiej krytyki operowej”, „autor najlepszego przewodnika operowego”, a od niedawna „nestor naszego środowiska” (tak, tak – lata lecą!). Przez całe dotychczasowe  życie ceniłem Twoje profesjonalne opinie. Jeśli były pochlebne, sprawiały mi radość. Jeśli zdarzały się krytyczne, analizowałem je, zapamiętywałem i wyciągałem odpowiednie wnioski.

Toteż pisząc niedawno o ludziach zajmujących się obecnie przeszłością polskiej sztuki operowej, ani mi do głowy nie przyszło mieszać do tego Twego znakomitego, jakże zasłużonego nazwiska. Dla mojego pokolenia stałeś się nestorem pisarzy zajmujących się sztuką operową. A przecież tę dziedzinę uprawia już kilka młodszych od nas pokoleń. Jesteśmy na ogół zgodni, że w sensie muzycznym i wokalnym nasi młodsi koledzy radzą sobie dobrze. Wielu z nich zaistniało w prominentnych międzynarodowych gremiach. Nie wygląda źle współczesna twórczość operowa. Ciągle jednak zbyt mało jest teatrów nią zainteresowanych, a i widzów oczekujących operowych nowości – jak na lekarstwo.

Katastrofą natomiast jest przetaczająca się przez świat fala realizatorów, inscenizatorów, reżyserów i scenografów próbujących zbić artystyczny (i nie tylko!) interes na starej operowej matronie. W naszym kraju mamy ich wprawdzie na muszce, ale mimo to udaje im się spokojnie uprawiać swój bezwstydny proceder. Z nonszalancją i lekceważeniem zmieniają sens librett, przycinają do swych wyimaginowanych potrzeb partytury, dokonują zmian czasu, miejsca, a nawet treści arcydzieł, które poza swą  nieprzemijającą urodą są pomnikami epok i świadectwami historii.

• « poprz.
• nast. »